Lezing Petra Quadvlieg nav haar boek: Je hond eet je niet op

Ze komt vertellen over haar nieuwe boek. Hoe komt het toch dat veel mensen hun hond als hun dierbaarste huisgenoot beschouwen terwijl ze tegelijk vrij gedachteloos kip, varken, of koe eten? Zijn wij mensen niet net zo geconditioneerd als dieren?

De filosoof Descartes had het over het dier als 'machine'. Maar zijn wij niet zelf zielloos, ja machinaal geworden? Hoe krijgen we onze ziel terug? En waarom spelen we niet meer? Je hond eet je niet op is een zoektocht naar het antwoord op die vragen. Op die reis komen schrijvers, filosofen en dichters voorbij. Het lijkt te gaan over dieren, maar eigenlijk gaat het over ons, de mens.

Petra Quaedvlieg is journalist, schrijver en neerlandicus.
Ze doceert aan de Academy of Arts in Maastricht en is columnist van De Limburger.

De prijs is  €7,50. Meer info en aanmelden kan hier.

Deze lezing wordt i.s.m. de Bibliotheek De Domijnen georganiseerd.

Govert de Roos signeert zijn fotoboek, Prince: het legendarische Purple Rain concert ‘Detroit, Nov 4th 1984’

Govert de Roos signeert tussen 13.30 en 15.00 uur zijn zojuist verschenen fotoboek over het legendarische Purple Rain concert in Detroit,  40 jaar geleden ‘Detroit, Nov 4th 1984’.

Over Govert de Roos:

In de jaren 80 werkte Govert de Roos als fotograaf voor diverse muziekbladen, waaronder Popfoto en Muziek Expres. In 1982 werd hij gevraagd om Vanity Six te fotograferen, een door Prince gecreëerde poptrio die op dat moment hun eerste hit in Nederland hadden:  Nasty Girl. Steven Fargnoli, die Prince op dat moment vertegenwoordigde, was onder de indruk van het resultaat en benaderde Govert ook toen Sheila E en Apollonia 6 hun albums uitbrachten.

Toen Apollonia 6 in 1984 naar Europa kwamen voor een tournee werd Govert gevraagd om hen te begeleiden en de tour vast te leggen. Gedurende deze trip ontstond er een warme vriendschap tussen Govert en de Prince Familie en dit leidde ertoe dat hij werd uitgenodigd voor het openingsconcert van de Purple Rain Tour in Detroit: dat is waar hij Prince voor het eerst ontmoette.

Hij werd door Apollonia geïntroduceerd in zijn kleedkamer waar Prince hem welkom heette met de woorden: “So you’re the guy who took those beautiful pictures of Vanity, Apollonia and Sheila.”
Bescheiden als hij was, maakte Govert op dat moment geen foto’s omdat de atmosfeer te intiem was en hij zich niet wilde opdringen.
Hij kreeg een all-access pas van Prince waardoor hij uiteindelijk vlak voor het podium terechtkwam. Daar realiseerde hij zich dat hij de enige fotograaf was die zo dicht bij het podium mocht komen.
Hierdoor was hij in staat om Prince vanuit verschillende hoeken te fotograferen hetgeen vanaf geen enkele andere plek mogelijk zou zijn geweest.
Toen hij op het podium leunde met zijn camera kwam Prince zijn kant op en knielde ongeveer een meter voor hem waar hij een van zijn fenomenale gitaarsolo’s liet horen, meermaals oogcontact maakte en recht in de camera keek. Een bijzonder moment dat Govert nog steeds ziet als een zeldzaam en speciaal cadeautje van Prince, een teken van zijn goedkeuring.

Een bijzondere ervaring waar Govert ook 40 jaar later nog levendige herinneringen aan heeft. “Ik had hem nooit gefotografeerd tot die vierde november en toen ik deze unieke gelegenheid kreeg om hem van zo dichtbij te fotograferen wilde ik elke expressie op zijn gezicht vastleggen. Ik ben een mensen mens en de foto’s moesten tonen hoe hij zich op dat moment voelde.
Hij voelde zich duidelijk volledig in zijn element. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik, mede dankzij Apollonia, deze kans heb gekregen en blij dat ik hem heb gegrepen.”

Lezing van Manu Keirse: Elkaar helpen bij verlies en verdriet

Manu Keirse
Emeritus hoogleraar verliesverwerking
Faculteit geneeskunde KU Leuven
 
 
Je kunt op heel veel momenten in het leven met ernstig verlies worden geconfronteerd, zowel in je eigen leven als in je onmiddellijke omgeving. Denken we maar aan het sterven van een familielid of een collega, een echtscheiding, een ongeneeslijke ziekte, verlies van je werk, leven met iemand met een beperking, verlies door onrecht, … Hoe kun je daarmee omgaan en familie, vrienden en collega’s ondersteunen?

Mensen in verdriet en hun omgeving stellen zich allerlei vragen: Is het normaal dat je je na maanden nog zo verdrietig voelt? Is het nog ooit mogelijk om weer van het leven te genieten? Is het normaal dat je na een jaar nog kunt wenen om de dood van je moeder? Reageert ieder mens op dezelfde manier? Is het juist dat de tijd ‘alle wonden heelt’? Hoe kun je iemand in verdriet helpen en troosten? Hoe kun je een collega, die zijn partner of een kind heeft verloren, tegemoet treden op de eerste dag van zijn werkhervatting? Deze en vele andere vragen worden frequent gesteld door mensen in verdriet en hun omgeving.

Om verlies te overleven moet je rouwarbeid verrichten. Je kunt mensen hierbij helpen of het hen moeilijker maken. Het is een opdracht van elke burger om mensen hierin behulpzaam te zijn. Maar misvattingen over wat adequaat omgaan is met verdriet maken dat velen niet naar mensen in verdriet durven gaan of verkeerd reageren.

Er worden tips aangereikt om zowel mensen in verdriet zelf als hun familie, hun vrienden, hun studie- en werkomgeving te leren wat helpt en niet helpt om te overleven. Meer weten kan je in verdriet helpen om je eigen reacties en gevoelens te verstaan en je beter te handhaven op moeilijke momenten. Als omgeving kun je leren de juiste ondersteuning te bieden en mensen in die cruciale periode van hun leven niet in de steek te laten. Deze lezing is in samenwerking met Bibliotheek De Domijnen,

Kaartverkoop gaat uitsluitend via de Domijnen. Dat kan HIER