“’Immer Haltung bewahren, Josta’, zei papa altijd.” Dat kan Josta Bresse wel gebruiken in Het Dossier, de tweede thriller van Anya Niewierra. Haar eerste, Vrij uitzicht, werd goed ontvangen, de tweede van de directeur van de VVV-Zuid-Limburg is nog beter. Daarin wordt Bresse op een ochtend wakker en ontdekt dat ze één van haar nieren mist. Ze gaat op onderzoek uit, uiteraard, en ontdekt dat ze volgens de autoriteiten is overleden. De oorzaak blijkt in haar Oost-Duitse verleden te liggen. Daar heeft ze gewerkt vervalser van schilderijen die de staat – maar ook enkele individuen – veel geld hebben opgeleverd. Het wordt een pijnlijke, maar ook heilzame zoektocht.

Parel
Niewierra slaagt er bijzonder goed in deze individuele geschiedenis in te passen in enkele grote thema’s die ze in het verhaal aan de orde stelt: de positie van de Stasi in het voormalige Oost-Duitsland vlak voor maar ook na de Wende van ’89, de kunstvervalsingen waarvan de (westerse) opbrengst naar de staatskas vloeide, maar ook de barre overlevingstocht van een individu in deze collectieve heilstaat en hoe daar vijfentwintig jaar later nog mee valt te leven. Dat doet ze in een spannend verhaal, waarvoor ze echter af en toe een paar flinke bochten moet maken om het in het gareel te houden. Die neem je als lezer voor lief, net als het inventieve einde dat tegelijkertijd ook weer net iets teveel van het goede is.
Niettemin: zelden zo eens geweest met de blurb van Tomas Ross op het omslag: ‘Een parel binnen de Nederlandstalige misdaadliteratuur’.