In "Onland", het nieuwe boek van Indridason, komt opnieuw een zaak uit de beginjaren van Erlunder aan bod. In een afgelegen meer wordt een verminkt lichaam gevonden. Het lijkt wel alsof de man van grote hoogte is gevallen. Rechercheur Erlendur wordt, samen met zijn ‘coach’ Marion Briem, op de zaak gezet. De dode werkte af en toe als vliegtuigtechnicus op de Amerikaanse militaire basis. Daar wil men echter niet samenwerken met de IJslandse politie. Intussen raakt Erlendur obsessief geïnteresseerd in de verdwijning van een jong meisje, 25 jaar geleden. De lezer die vertrouwd is met de boeken van Indridason, weet dat Erlendurs broertje in een sneeuwstorm verdwenen is. Beide zaken vergen een voorzichtige aanpak én een doorgedreven onderzoek. Zowel de dood van de man als de verdwijning krijgen een oplossing. Maar daar gaat het bij de boeken van Indridason niet echt om. De melancholische sfeerschepping, de betrokkenheid van Erlendur en de aandacht voor de maatschappelijke context primeren. "Onland" is omwille van het wel erg trage verhaaltempo geen hoogvlieger in de reeks. Toch blijft het voor wie meer dan actie en spanning zoekt meer dan de moeite waard.

Een nieuw boek met Erlunder in de hoofdrol is altijd een feest. Deze sympathieke maar ook tobbende politieman uit IJsland heeft al veel voor zijn kiezen gehad. In zijn eigen jeugd een ongelukkig huwelijk en kinderen die van het rechte pad af zijn gegaan!

Onland speelt zich weer in de begintijd van Erlunder bij de recherche af. Zijn mentor is uiteraard Marion. Zij heeft hem op het pad van rechercheur gezet nadat hij dat had bewezen als politieagent op straat bij een eerdere zaak,

Twee verhaallijnen is ook en handelsmerk van Indridason. Een in het heden: een IJslandse man is dood gevonden en de Amerikaanse basis speelt hierin een rol en een verdwijning uit het verleden. Een meisje dat 25 jaar geleden is verdwenen en Erlunders aandacht heeft. Door eigen redenen is hij in dit soort zaken geïnteresseerd (Zijn broer is tenslotte ooit verdwenen).

Beide zaken komen goed aan bod en het speurwerk wordt minutieus gedaan. Toch mist deze Erlunder iets op het einde. Ze hebben natuurlijk nooit ee spectaculair einde maar deze is vrij mat ( alhoewel Erlunder er stevig aan moet trekken). Jammer maar een Erlunder van Indridason is toch nog altijd meer dan  de moeite waard om te lezen!