Oorlog en Terpentijn wordt steeds als een boek over de Eerste Wereldoorlog gepresenteerd. Dit is echter maar ten dele waar. Het boek is veel meer. Het boek gaat over de opa van Stefan Hermans die een dagboek bijhield. In het eerste deel gaat het over de tijd voor de Grote Oorlog (WO I). Het leven was hard en er was weinig. Heel hard werken en zeer sober leven. De vader van zijn opa was kunstenaar en schilderde veelal in kerken en was veel weg. Lange dagen en slecht betaald door de kerkelijke instanties! Zelfs toen hij op sterven lag ging het de kerk alleen maar wanneer hij weer kon beginnen!
Opa Hertmans ging in het leger om van het fabriekswerk af te zijn maar ja toen hij klaar was was er geen plek voor hem in het leger. Maar daarna brak de Grote Oorlog uit en hij werd opgeroepen.

Dan begint het tweede deel en wat mij betreft het meest indrukwekkende deel. Je krijgt in dit stuk, nauwelijks 1/3 deel van het boek, een beeld van de oorlog. De rauwe werkelijkheid van de strijd, de loopgraven en de vele doden en gewonden. Zijn opa raakte ook twee keer ernstig gewond maar zodra hij weer kon "lopen" ging hij weer naar het front. Heftig en het lijkt wel of dit stuk zo vrijwel niet bewerkt = uit zijn dagboeken komt.

Het derde deel gaat over de tijd na de Tweede Wereldoorlog waarin zijn opa ook probeert weer zin in het leven te krijgen maar het begint al slecht als zijn grote liefde sterft aan de Spaanse Griep in 1919. Zijn verder leven probeerde hij door te komen door te schilderen.

Stefan Hertmans schreef met dit boek een soort "ode" aan zijn opa. De dagboeken vormen een belangrijke basis.