Wat een verhaal! Gerlof Verdegaal loopt op een dag zomaar de deur uit om niet meer terug te gaan! Niet naar een ander huis maar om als dakloze door het leven te gaan. Hij gaat trouwens niet eens zo heel ver weg want het thuisfront kan hem nog altijd vinden. Waarom gaat hij eigenlijk weg? Hij vindt zijn draai niet meer in de thuissituatie en op zijn werk ook niet meer. De oorzaak weten de medici en therapeuten niet te vinden. Waar komt de onrust vandaan? Schoenmakers weet dat prima in het midden te laten zodat jezelf in het verloop van het verhaal zelf je accent kan leggen. Kwam het door zijn vrouw, zijn werk of door hemzelf.

Duidelijk is wel dat hij eigenlijk geen hulp meer wil van het thuisfront. Een paar anderen kunnen hem wel nog bereiken maar ziet wel alle hulp als een "lening" want voor hij definitief weggaat lost hij zijn schulden in. Dat weggaan wordt echter steeds uitgesteld. Zijn lichamelijke conditie lijdt ook sterk onder het leven in de buitenlucht.

Schoenmaker schreef een goede maar ook confronterende roman over iemand die niet meer weet wat hij moet doen. Hij raakt de weg kwijt en weet niet wat hij er mee aan moet behalve weggaan. Maar is dit de oplossing? Uiteindelijk kan hij het toch niet alleen maar welke hulp wil hij? Goed opgebouwd en op het einde de ambtelijke stukken over het gebied rondom het Transformaterhuisje geeft aan dat er vanuit die hoek ook geen oplossing komt!