Paula Maguire is forensisch psychologe en werkt bij de eenheid vermiste personen
van de Londense politie. Om te helpen bij het onderzoek naar de verdwijning van
twee jonge meisjes keert Paula terug naar haar geboorteplaats Ballyterrin in
Noord-Ierland. Met tegenzin, want de verdwijning van haar moeder, zoveel jaren
geleden, werd nooit opgelost.  Het ene verdwenen meisje woonde in een woonwagenpark; het andere komt uit een welgesteld gezin. Dat zorgt voor erg veel persaandacht. De eigengereide aanpak van Paula maakt haar niet populair. Bovendien heeft zowat iedereen in het
Noord-Ierse stadje wel wat te verbergen en dat geldt ook voor Paula. Verloren is het eerste deel in een reeks boeken met Paula Maguire in de hoofdrol. Het is een interessant boek, ook
omwille van de Noord-Ierse achtergrond van het verhaal. Minder geslaagd vond ik
de soms zeer onorthodoxe werkwijze van Paula, die toch niet echt past bij haar
werk als forensisch psycholoog. Maar dat belet niet dat Claire McGowan een veelbelovend
misdaadauteur is.   

Paula Maguire is forensisch psycholoog en gevraagd om haar expertise te delen met het nieuw op te zetten team ‘cold cases’ bij de unit Vermiste Personen. Daarvoor keert ze na ruim tien jaar met grote tegenzin  terug naar Ballyterrin, de plaats waar ze opgroeide. Al snel gebeurt waarvoor ze vreesde: ze wordt geconfronteerd met haar verleden, zoals de vermissing van haar eigen moeder en haar jeugdliefde. Wat begint als een zoektocht naar verdwenen meisjes, ontwikkelt zich al snel tot een kluwen van geheimen, verstrengelde belangen en duistere verledens. Maguire blijft wroeten, maar niet iedereen neemt haar dat in dank af. Sterker, niet iedereen die vermist is, wil gevonden worden.

Eigenzinnig en bovenal menselijk
De hoofdrol in dit boek is weggelegd voor Paula Maguire. Ze is geen norse politie-inspecteur of een bikkelharde tante, zoals je vaak in thrillers tegenkomt. Maguire is een persoon met wie je je kunt vereenzelvigen. Ze is echt, vol menselijke fouten en onzekerheden, zonder een Bridget Jones te zijn. Ze heeft haar eigen werkwijze en trekt zich weinig aan van de regeltjes. Niet omdat ze tegen het gezag is, maar onbewust, door haar betrokkenheid bij de zaak. Ze is erg toegewijd aan haar werk, maar is niet koud voor de liefde.

Sterk en realistisch verhaal
Het verhaal zit goed doordacht in elkaar en de schrijfster weet de lezer meerdere keren op het verkeerde been te zetten. De ontknoping is verrassend, maar zeker realistisch. Sowieso zou het hele verhaal waargebeurd kunnen zijn.

Mooi decor
Zonder eindeloos veel flashbacks weet de schrijfster heden en verleden goed te verbinden, wat het verhaal swung geeft. Het verweven van de Noord-Ierse geschiedenis is buitengewoon knap gedaan. Je voelt de spanning tussen de katholieken en protestanten in Noord-Ierland, zonder dat ze gevaarlijk partij trekt. Hier ligt tegelijkertijd ook de zwakte van het boek: juist met Noord-Ierland als decor had ze de lezer nog meer spanning kunnen laten voelen en meenemen in de strijd die tekenend is voor dit gebied.

Meer psychologie wenselijk
Meer psychologische elementen zouden het verhaal sterker hebben gemaakt. Dit mag de lezer ook verwachten, omdat een forensisch psycholoog de hoofdrol speelt. Naar het eind neemt Maguire haar rol steeds beter op, maar ze komt net niet tot haar recht. Hierin kan het hoofdpersonage zich dus nog ontwikkelen.

Verloren door Claire Mcgowan

Forensisch psycholoog Paula McGuire wordt gevraagd om mee te werken aan een nieuwe unit in het kleine Ierse plaatsje Ballyterrin. De unit gaat cold cases onderzoeken. In deze plaats zijn jaren geleden Ierse meisjes op mysterieuze manier verdwenen. Paula is twaalf jaar geleden deze plaats ontvlucht en gedurende het verhaal wordt duidelijk dat Paula haar eigen demonen met zich meedraagt en die ook weer in verband staan met het thema van het boek.

Als Paula gaat werken voor de unit zijn er juist twee meisjes uit het dorp verdwenen, een meisje uit een welgesteld gezin en een meisje van het kamp. Het meisje uit het gegoede gezin wordt vermoord terug gevonden. We krijgen te maken met de geloofskwesties en politieke gevoeligheden wat nog altijd een rol speelt in Noord-Ierland.

Paula blijkt een eigengereide manier van werken te hebben die haar in problemen brengt, ze stuit op een web van geheimen, moord, zelfmoorden, tienerzwangerschappen en een toch wel geheimzinnig geloofsgenootschap. De mensen die ondervraagd worden vertellen niet de waarheid wat het onderzoek bemoeilijkt. De vermissingen die spelen staan niet op zichzelf, ook in het verleden verdwenen er veelal tienermeisjes. Ze krijgt hulp van haar vroegere vriend, Aidan O’Hara die de plaatselijke krant runt en een schat van informatie boven haalt.

De titel is goed gekozen en geeft een goed beeld van de dingen die spelen, ieder personage heeft wel iemand verloren en moet met deze wetenschap verder, niet iedereen weet daar een goede manier voor te vinden. Je proeft de sfeer van hopeloosheid, twijfels en een innerlijke zoektocht.

De verhaallijn zit goed in elkaar, boeiende personages, mooie dialogen en er wordt goed naar een plot geschreven die toch verrassend in elkaar zit. Een zwaar onderwerp maar het boek zelf wordt nergens zwaarmoedig. Aan het eind blijven er losse eindjes over, het kan niet anders zijn dan dat er een vervolg op gaat komen. Ik kijk er naar uit!

Bekend met een groot aantal thrillerschrijvers, verschillende stijlen en plaatsen van handeling had ik mij aangemeld om een recensie over “Verloren” te schrijven. Een voorproefje zogezegd, want het boek komt pas in augustus in de boekhandel.

Eerder heb ik de tv-serie rond Jack Taylor gezien en qua sfeer en achtergrond past dit boek helemaal in het plaatje. Ierland, landelijk, duister, een heden doordrenkt met het verleden.

Wanneer nabij de Ierse grens twee tienermeisjes worden vermist, wordt Paula Maguire op
de zaak gezet. Afkomstig uit Noord-Ierland, werkzaam in Londen als forensisch psycholoog. Ze is jong, ambitieus en een expert op het gebied van vermissingen, maar ook een ongeleid projectiel.
Er wordt een speciaal onderzoeksteam opgericht, geleid door de Engelsman Guy Brooking. Paula en Guy, beiden geplaagd door hun verleden, voelen zich al direct tot elkaar aangetrokken.
Paula blijft wroeten in het verleden en rakelt zaken op die anderen liever vergeten en begraven. Bovendien dreigt ze haar grip op de zaak te verliezen. Wat is de link tussen deze verdwijningen en twee eerdere, van lang geleden? Als de waarheid aan het licht komt, ontdekt Paula dat gehimen uit het verleden maar beter geheim kunnen blijven.

Het debuut van McGowan leest prettig. Het heden wordt regelmatig afgewisseld met het verleden van Paula. Toch komt de hoofdpersoon nog niet helemaal uit de verf. De politie-onderzoeken wordentreffend neergezet, enerzijds veel dynamiek, anderzijds de focus op details.
Naar het eind neemt de spanning toe, gevolgd door een verrassende wending.

Het begin van een goede reeks psychologische thrillers is er. Nu maar wachten op het vervolg.

Wim Best