Een meisje dat spoorloos is verdwenen, een internationaal opererend pedofielennetwerk en een man die is omgebracht met een pianosnaar: genoeg stof voor een goede thriller, toch? De Zweedse auteur Arne Dahl gebruikt deze drie onderwerpen in zijn nieuwste thriller, het achtste deel in zijn misdaadromans rondom het A-team: Verdwenen onschuld.

Het verhaal komt wat stroef op gang. De eerste helft van het boek is een warboel van getuigenverklaringen en individuele verslagen. Elk personage dat aan het woord komt – allen in de ik-vorm - heeft zijn eigen trekken, maar geen van hen leren we echt kennen. Bovendien zijn het er te veel om echt een verband te kunnen zien. De verklaringen gaan allemaal over de verdwijning van de veertienjarige Emily, die tijdens een schoolreisje spoorloos is geraakt in een bos. Verschillende meningen over de verdwijning komen naar voren, maar de werkelijke oorzaak blijft onbekend. Het A-team, een speciale eenheid dat misdaden moet oplossen, wordt op de zaak gezet. In de omgeving van het bos blijken drie pedofielen te wonen en al snel worden zij als verdachten gezien. Maar meerdere theorieën komen naar voren, waardoor het een schier onmogelijke klus wordt voor het ervaren team. Er vormt zich een opening in de zaak als het A-team in de persoonlijke handelingen van het meisje gaan snuffelen. Zo ontdekken zij dat Emily helemaal niet zo onschuldig is als ze lijkt en ze betrokken is bij een intrigerende organisatie, waar haar moeder en de drie pedofielen meer vanaf lijken te weten..

Hoewel het A-team het al druk genoeg heeft met de verdwijning van Emily, worden zij ook geconfronteerd met andere zaken. Er wordt een lijk gevonden, dat verbanden blijkt te hebben met eerdere moordgevallen; een commissaris wordt ontvoerd en ook op persoonlijk vlak hebben de leden van het A-team zo hun problemen. Kortom; een hectische periode voor het A-team.

In elk van de boeken rondom het A-team wordt een maatschappelijk, een meestal actueel thema aangesneden. In Verdwenen onschuld is dit een groot netwerk van pedofielen dat internationaal actief is en via het wereldwijde internet foto’s en filmpjes verspreidt. Arne Dahl heeft hier een goede research naar gedaan, want hij weet het misselijkmakende thema perfect over te brengen.

De hectiek die de leden van het A-team treffen, heeft ook zijn weerslag op de lezer van het boek. Deze moet het hoofd er goed bijhouden om het verhaal te kunnen blijven volgen. Waar het begin van het boek nog verwarring zaait en wat omslachtig overkomt, is het tweede deel een genot om te lezen. Arne Dahl heeft een zeer prettige schrijfstijl en weet het verhaal op een rustige, luchtige toon te vertellen, zonder dat dit de ernst van het thema aantast. 

Dus ik raad iedereen aan dit boek te lezen. Neem je tijd voor het eerste stuk, want eenmaal aan de tweede helft begonnen is stoppen geen optie en sla je de laatste bladzijde sneller dan verwacht om!