‘Een ouderwetse Groen en doet qua schrijfstijl en humor denken aan de succesvolle dagboeken.’ De Boekenkrant

Publiekslieveling Hendrik Groen keert terug naar tuincomplex Rust en Vreugd

Op een zonnige dag in april nam weduwe Emma Quaadvliegh, op zoek naar afleiding en niet gehinderd door al te groene vingers, een tuin met huisje op volkstuincomplex Rust en Vreugd. Ze maakte er nieuwe vrienden, maar werd ook geconfronteerd met een wondere wereld van heggencontroles, bouwcommissies en kinnesinne tussen ‘oude’ en ‘nieuwe’ tuinders. Samen met haar tuinvrienden, verenigd in het licht subversieve clubje Klavertje Vier, wist ze de macht van voorzitter Harm van Velsen te ondermijnen.

Inmiddels zit Emma’s eerste tuinjaar erop en hoopt ze dat de naam van het tuincomplex zich in het nieuwe seizoen wat meer zal waarmaken. Zij, haar nieuwe hondje Nelson en haar lievelingsbuurvrouw Roos hebben er hoe dan ook weer zin in. Maar de meningsverschillen over de manier waarop het park bestuurd moet worden, sluimeren als een veenbrand die elk moment weer kan oplaaien. Een vonkje is genoeg: ruzie over overhangende takken en slecht georganiseerde ledenvergade­ringen, gifspuiters en onkruidkwekers. Maar de grootste dreiging komt van de kant van de gemeente. Dat wordt, zoals Roos het uitdrukt, de dood of de gladiolen.

Rust en Vreugd in de pers

‘Voor de fans van de Hendrik Groen dagboeken voelt De slag om rust en vreugd een beetje als thuiskomen. Voor de nieuwelingen onder de Hendrik Groen-lezers is dit boek een warm bad waar je zeker een tijd in wilt liggen.’ De Boekenkrant

‘Opnieuw een luchtig en hilarisch boek vol – vaak herkenbare – situaties op en rond een volkstuinencomplex.’ TrosKompas

‘Nederland in het klein: tuinkabouters, intolerantie en fuchsia’s.’ NRC

‘Hendrik Groen gaat groen!’ Margriet

‘Ouderwets goed.’ Algemeen Dagblad

‘Niet alleen het leven in een verzorgingshuis, ook dat op een volkstuinencomplex blijkt volop inspiratie te bieden voor hilarische en soms verbijsterende avonturen.’ Blijtijds Magazine