Mijn zusje Ollie wil niet meer praten. Al sinds vier weken, één dag, veertien uur en drieënvijftig minuten. Zo lang is onze moeder al dood. Dus had ik beter moeten weten en alles aan Bear, mijn vader, moeten vertellen. Dat we een dode vrouw zagen drijven in Crooked River. Dat ze door de stroom werd meegesleurd, en dat we denken dat het jack in zijn rugzak van haar is. Maar ik hield mijn mond. Omdat ik de schrammen op zijn rechterwang zag. Twee schrammen die er gisteren nog niet zaten, voordat hij ons de hele nacht alleen liet. Voordat de politieauto’s kwamen om hem mee te nemen. Ik heb het jack verstopt. Maar dat is niet genoeg. Ollie moet weer praten en me helpen om erachter te komen wie de vrouw heeft vermoord. Anders kunnen we niet bij Bear blijven wonen, en hij is alles wat we nog hebben. En daarom kan hij geen moordenaar zijn…