In 1999 gaat de hoofdpersoon, Mare, weer aan het werk. Ze is hersteld na een inzinking die ze kreeg na haar scheiding.Haar baas heeft haar toestemming gegeven, op voorwaarde dat ze rustig aan begint, met een dossier , het dossier van Chantal, een jonge vrouw die via de reclassering bij Mare is beland voor een analyse.

Chantal komt de eerste ontmoeting met haar baby Dasha , Mara verteld Chantal dat ze dat niet meer mag doen. De volgende keer komt Chantal inderdaad zonder haar baby, maar als Mare vraagt waar Dasha is, krijgt ze als antwoord: BUITEN!!!!

Daar vind Mare inderdaad het kleine kindje, onderkoeld in de maxi cosy in het fietsenhok.Mare besluit het kindje mee te nemen naar de praktijk, omdat Chantal nergens meer te vinden is. Er ontstaat dan een rare situatie, Mare besluit samen met haar baas Oz en de receptioniste Eveline het kindje te houden tot de moeder weer terug komt, wat echter niet gebeurt.

Het verhaal is verdeeld in eenvoudige hoofdstukken, ze verspringen van 1999 naar 2013, maar is beslist niet storend voor het verloop van het verhaal.in de hoofdstukken van 2013 les je dat Mare paranoide begint te worden, Haar angst dat Chantal weer terug zal komen en haar kindje weer op zal eisen is groot.

Anita Larkens laat je goed de angst voelen van Mare, ze voelt zich zo schuldig om hetgeen ze gedaan heeft. Wat ik me wel afvraag waarom je pas in de helft van het boek erachter komt hoe de hooofdpersoon heet, terwijl dat al op de achterkant van de cover van het boek vermeld staat..

Als er op de trouwdag van Mare plotseling een ongeluk gebeurd krijgt het verhaal een andere wending die de lezer aardig wat spanning bezorgd.

Ik heb dit boek met veel genoegen gelezen en vind het dan ook vier sterren waard!