Ik Geef Je De Zon is een verhaal over Jude en Noah: een tweeling. Het boek speelt zich af gedurende meerdere jaren van hun puberteit en wisselt van perspectief; je leest het verhaal vanuit Jude's en dan weer vanuit Noahs oogpunt.

Het verhaal richt zich op verschillende thema's. Centraal staat de band tussen Jude en Noah, die door de jaren heen verandert wanneer zij beiden zelf op zoek gaan naar hun eigen identiteit. Ondertussen komen vele verschillende onderwerpen aan bod, zoals verliefdheid, overlijden, familie, leugens en verraad. Centraal in het boek staat kunst; dé hobby van de familie waar het verhaal om draait. Vanuit Noahs perspectief wordt dan ook vaak beschreven hoe hij zich dingen in zijn hoofd voorstelt; een mooie toevoeging!

Ik vond het boek erg leuk om te lezen, vooral omdat het verhaal me steeds opnieuw vastgreep; ik wilde weten hoe het verder ging. Her en der is de Nederlandse vertaling wat wiebelig, maar gezien mijn Engels toereikend is, heb ik me hier weinig aan gestoord. Voor anderen is het misschien beter om het boek toch in de originele taal te lezen, daar mogelijk.

Wat ik vooral tof vind aan het boek is dat je een soort puzzel aan het leggen bent. Ieder weet weer een nieuw stukje van het verhaal, dat op het einde allemaal op zijn plek valt. Als lezer zit je in de tijd daarvoor te raden hoe het allemaal relevant is en in elkaar past; dit maakt het boek soms verwarrend, maar niet op een vervelende manier.

Ik zou dit boek aanraden aan alle leeftijden; jonge mensen kunnen zich wellicht nog wat meer identificeren met de hoofdpersonen, daar volwassenen hier ondertussen iets verder van afstaan. Zij kunnen zich wellicht weer herkennen in de ouders van Jude en Noah. Qua schrijfstijl is het boek prettig te lezen; er wordt simpele, heldere taal gebruikt en ik zou het boek categoriseren als genre Young-Adult.

Een aanrader voor iedereen die een luchtig verhaal wil lezen over serieuze topics. Wacht maar tot de puzzelstukjes in elkaar vallen..