"Dolores' moordenaars wisten waar hij naartoe zou gaan, opnieuw controleerde hij of hij niet werd gevolgd. Het was een bizarre gedachte dat hij voor het eerst in zijn leven zowel jager als prooi was." Vandermeeren schreef met Scorpio een film over een agency voor huurmoordenaars: 'you pay, we kill without a trace' had hun motto kunnen zijn. Michael, alias 'de kameleon', besluit eruit te stappen wanneer hij een kind en zijn moeder moet vermoorden. Maar eruit stappen betekent in feite de hoogste baas elimineren. Dat moet dan maar. Motivatie genoeg wanneer hij ontdekt dat de baas als wraak alvast zijn vriendin laat vermoorden. Dat gegeven bouwt ze alleszins redelijk op en uit in haar vierde misdaadroman. Soms wat melodramatisch, soms wat kort door de bocht, maar met voldoende vaart en spanning. De karakters hadden nog wat meer uitgediept mogen worden, maar goed beter kan het altijd. "De echte huurmoordenaar is onzichtbaar. En dat is het meest huiveringwekkende wat ik tijdens mijn research heb ontdekt", geeft ze de lezer nog mee in haar nawoord. Waarvan akte.