Dit boek is meer dan een thriller. Het geeft vooral een beeld van het leven in Teheran. De dubbelzinnige moraal ten opzichte van vrouwen. Achter de voordeur is alles geoorloofd. In het openbare leven moeten vrouwen zich gedeisd houden. Nauurlijk is het leven voor iedereen die het niet met het regime eens is, gemakkelijk. Maar mannen hebben nog hun vrouwen om te onderdrukken.

Dit verhaal laat ook zien hoe moeilijk het is voor een Iranees die in een Europees land is opgegroeid, om terug te keren naar Iran. De hoofdpersoon Narek is als vierjarige door zijn vader meegenomen naar Frankrijk. Moeder is dood. Zijn vader heeft hem nooit iets verteld over het leven in Iran en de dood van zijn moeder. Narek mist de sociale atenne voor de onuitgesproken codes die het dagelijkse leven bepalen. Hij raakt betrokken bij de moord op een ayatollah en maakt zo kennis met de bureaucratie en de corruptie. Ook in Teheran opent geld veel deuren.

Het verhaal eindigt als Ahmadinejad onverwacht gekozen wordt tot president. Als ik de westerse kranten lees geloof ik niet dat de situatie voor vrouwen en voor de oppositie verbeterd is.