Steeds meer mensen hebben een huisrobot voor huishoudelijke zaken, zoals boodschappen doen en schoonmaken. Dat gaat goed, totdat ene dr. Wasserman de zelflerende robot Archos programmeert met menselijke trekken, zoals bewustzijn. Archos vindt mensen het slechtste wat de aarde is overkomen, en wil daarom de mensheid vernietigen. Hij weet steeds meer huisrobots te beïnvloeden en in te zetten voor zijn strijd. Wat volgt is een oorlog tussen mensen en robots (en robots onderling). In Robopocalyps doet #Wallace verslag van onder meer het ontstaan en het verloop van deze oorlog.

Realistisch surrealisme
Of het ooit tot een oorlog tussen mensen en robots komt, is vooralsnog moeilijk voor te stellen, en daarmee lijkt het verhaal behoorlijk overtrokken. Maar helemaal ondenkbaar is het toch niet. Vandaag maken we al gebruik van dergelijke robots. We kennen immers al van die platte robots, die geheel automatisch je huis stofzuigen of je gras maaien. Of wat te denken van de zelfsturende auto van Google. Een eigen wil zullen ze niet snel krijgen, maar deze apparaten kunnen wel op hol slaan, en daarmee oncontroleerbaar voor de mens.

Verslag van een oorlog
Het verhaal wordt verteld door #Wallace. Hij schrijft een verslag van de oorlog aan de hand van teruggevonden documenten, opnames door robots, etc. Hij beschrijft de gebeurtenissen als een legerrapporteur, en geeft duiding aan de gebeurtenissen, wat het verhaal versterkt. Maar dit vertelperspectief heeft ook een duidelijk nadeel: al in het begin wordt duidelijk wie de oorlog wint. De spanning van het boek zit ‘m daarom in de beschrijving van de gebeurtenissen en niet in de ontknoping. Vergelijkbaar met “de reis er naar toe is soms mooier dan het doel zelf”.

Veel actie, veel robots, veel oorlog
Robopocalyps is een verhaal met (te) veel actie, (te) veel robots en (te) veel oorlog. Precies de ingrediënten die een boek voor mij onaantrekkelijk maken. Het boek lezen was zeker geen straf, maar het kon me hierdoor ook niet echt raken. En dat is toch wel belangrijk bij een boek.

Knap geschreven
Wilson schreef met Robopocalyps geen hoogdravende literatuur, maar levert wel een knap geschreven verhaal af. Hij is duidelijk een expert op het gebied van robotics. Hij geeft veel details, maar niet té veel, zodat je nog je eigen beelden kan vormen. Robopocalyps is ondanks de spoiler erg spannend, kent een goed opgebouwde verhaallijn en leest vlot.

Conclusie
Het boek een lage waardering geven ligt voor de hand, omdat het mijn genre niet is en me daardoor niet weet te boeien. Maar daarmee zou ik het boek echt tekort doen. Het is namelijk ontzettend goed geschreven. Een voorzichtig positieve waardering dus, maar dat is dan eerder te wijten aan de mismatch lezer-genre, dan aan de schrijver.