Derde thriller in de succesvolle reeks Wolven - Een Russische huurmoordenaar, de Russische veiligheidsdiensten en de Russiche maffia vechten hun oorlog uit in hartje Antwerpen. Jalena Giorgadze is jong, aantrekkelijk en als huurmoordenaar in dienst van de Russische petro-oligarch Dimitri Vasilikov. Wanneer ze een bom in de flat van een dissidente journaliste doet ontploffen, en zo ook de twee dochtertjes van de vrouw om het leven komen, wil Jalena niets meer met haar opdrachtgever te maken hebben. Hij van zijn kant wil haar niet laten gaan. Jalena ontkomt zelf aan een aanslag en vlucht naar Antwerpen. Plots hebben een heleboel mensen interesse voor haar: de Russische veiligheidsdiensten FSB en de handlangers van Vasilikov. In Antwerpen wordt Ecofin gealarmeerd, nadat Jalena uit wraak de lokale medewerkers van Vasilikov ombrengt. Perseyn en zijn team krijgen hulp van twee ongewone FSB-agenten en gaan achter Jalena aan. Het begin van een vreselijk spel van wraak en verraad waarbij ook de leden van het Ecofin-team persoonlijk betrokken raken. Uiteindelijk wordt de rekening vereffend in een bevroren bos in de buurt van Moskou.
Guido Eekhaut schreef de thrillers Absint (Hercule Poirotprijs 2009), Loutering (2010) en Vulkaan (2011) en naast de Wolven-boeken schrijft hij ook in Canada gesitueerde thrillers onder de schuilnaam Nellie Mandel.20110034576
Titel | Jalena |
Auteur(s) | Guido Eekhaut |
ISBN | 9789022324776 |
Afmetingen | 216x141x35 mm |
Uitgever | Manteau |
Taal | Nederlands; Vlaams |
Levertijd | Niet meer leverbaar |
Prijs | € 15.00 |
Bindwijze | Paperback |
Gewicht | 556 gram |
Soep
Geschreven op woensdag 16 maart 2011 door Matthijs Wanders
De winter is alweer bijna voorbij, maar als je nog even wil nagenieten van de lange avonden dan is dit boek een aanrader. Met een plot dikker dan je oma’s erwtensoep en een hoofdpersoon die wel wat medeleven kan gebruiken is het een heerlijk boek om ’s avonds op de bank te lezen.
De auteur heeft absoluut geen medeleven met zijn zelfgeschapen hoofdpersoon en haalt de beste man meerdere malen door de mangel. Deze houdt zich er echter goed onder (zo goed dat het lijkt alsof hij de emotionele diepgang van een koelkast heeft) en slaat zich dapper door de tegenslagen.
De climax voelt helaas alsof je na een lekkere kom erwtensoep tot de conclusie komt dat er geen worst in zat.