Coppers heeft een gouden pennetje. Dat bewijzen zijn prijzenkast (Hercule Poirot prijs en nominaties voor Gouden Strop, Diamanten Kogel en HP prijs) voor zijn policiers over de Antwerpse politie-inspecteur Lise Meerhout. Naar aanleiding van het internationale Magritte-jaar werd Toni Coppers door de erven van René Magritte gevraagd om een misdaadroman te schrijven die de wereld van de schilder eer zou aandoen. Dit resulteerde in "De Zaak Magritte" (juni 2017 - Manteau), een literaire misdaadroman die in Parijs en Brussel speelt. Hoofdpersonage is Alex Berger, een getormenteerde Brusselse rechercheur sinds zijn vrouw Camille overleed bij de terroristische aanslagen in Parijs, november 2015. Sinds die dag is Berger een emotioneel wrak. Tegelijk wordt een bizar spoor van moorden getrokken door Brussel en Parijs. Telkens vinden de speurders bij het slachtoffer hetzelfde briefje: ?Ceci n?est pas un suicide?? Berger mag weer meedoen in zijn oude team en ziet zijn kans schoon wraak te nemen op de crimineel die ervoor zorgde dat hij niet in Parijs was die noodlottige vrijdag13 november. Coppers geeft Berger gedetailleerd vorm, vol mededogen en compassie. Dat is hem wel toevertrouwd. Maar de plot van het verhaal is uiterst mager, al doet hij in de ontknoping nog een poging er een onverwachte wending aan te geven. Terug naar Meerhout, zou ik zeggen.