Van In, hoofdpersonage in tientallen eerdere boeken van Pieter Aspe, is inmiddels commissaris af, en wil het vanwege zijn hoge leeftijd rustiger aan gaan doen. Maar wanneer Kira, een beginnende detective zijn hulp inroept, kan hij het speurwerk toch niet loslaten en bijt zich vast in een nieuwe zaak. Ze moeten op zoek naar Alex, een verdwenen zoon, waarvan de vader is overleden, en op wie een aanzienlijke erfenis wacht. Alex wordt al snel gevonden. Maar er blijkt meer binnen het gezin aan de hand te zijn, wat Van In aanzet om verder te graven in de familieverhoudingen. Kira weet met haar mentaliteit en gedrag Van In steeds te verbazen, en zet de doorgewinterde speurder op het verkeerde been, totdat de gebeurtenissen haar fataal worden. De onderzoeken naar Alex en Kira raken steeds meer in elkaar geweven.

Nieuwe reeks
‘Van In - episode 1’ is het eerste deel in een reeks van tien over ex-commissaris Van In. ‘Wie de tien delen verzamelt, zal aan het einde van de reeks de lange rode draad door het verhaal kunnen ontwaren’ staat op de achterkant van het boek te lezen. Dit eerste deel kent een open einde. Het verhaal is niet echt spannend, het zeurt een beetje voort. En dat terwijl er nog negen delen moeten volgen. Het verhaal over Alex blijkt de rode draad waarover op de omslag gesproken wordt, maar is verre van boeiend. Of is het tweede leven van Van In de rode draad? Het is een makkelijk te lezen en enigszins amusant verhaal, dat wel, maar je mag toch meer verwachten van een gevestigde naam als Aspe.

Hinderlijk rookgedrag
Wat tijdens het lezen stoort, en wat na het lezen eigenlijk nog meer blijft hangen dan het verhaal, is de blauwe rookwalm waarmee het boek doordrongen is. In nagenoeg iedere passage wordt er wel gerookt of over sigaretten gesproken. Het boek lijkt wel een betoog van een recalcitrante man om roken te vergoelijken. Maar vooral de frequentie waarmee het roken aan bod komt is hinderlijk. Had Van In met dezelfde frequentie een kauwgom gepakt of een slok water, ook dan zou het irriteren.  Een karakter vormgeven door hem te laten roken kan, maar hier is de balans duidelijk doorgeslagen.

Aan de oppervlakte
De karakters blijven aan de oppervlakte. Dat Van In niet uitgebreid beschreven wordt is logisch, over hem zijn al vele boeken volgeschreven. Vereenzelvigen met dit hoofdpersonage blijkt onmogelijk. Hij is een behendig speurder, maar verder komt hij over als een verschrikkelijke man (knorrig, zelfingenomen en kent alleen het drinken van Omers en roken als uitdaging in het leven). Daarnaast maakt hij platvloerse opmerkingen. Het is misschien het karakter van deze man, maar dat maakt het boek ook wel onaangenaam om te lezen. Van de overige geïntroduceerde personages weet je na het lezen nog nagenoeg niks. Er wordt bijvoorbeeld wel wat verteld over hun geschiedenis, maar je krijgt niet echt mee wat ze denken en voelen.

Franstalige citaten
Het boek bevat veel Franstalige citaten, die niet vertaald worden maar wel belangrijk zijn voor het verhaal. Lezen met een woordenboek of  Google Translate erbij lijkt het devies, maar is niet bevorderlijk voor het leesplezier.

Conclusie
Al met al is ‘Van In - Episode 1’ een matige thriller en een hopelijk valse start voor de nieuwe reeks. De volgende delen zijn wellicht beter, maar het is maar de vraag of de lezers dan al niet zijn afgehaakt.