Iedereen kent wel een echtpaar dat aangeduid kan worden als het volmaakte stel. Gelukkig, plezier hebbend en nooit een vuiltje aan de lucht. Om jaloers van te worden. Uit de praktijk blijkt dat dit vaak schone schijn is. Voor de buitenwereld een perfect koppel, maar onderling de nodige irritaties. De hoofdrolspelers in Donker hart, de nieuwste thriller van Gillian Flynn, hebben precies zo’n relatie. 

Nick Dunne en Amy Elliot Dunne lijken het perfecte leventje te leiden in New York. Beide een goede baan, wonend in een mooi gelegen appartement en financieel niks te klagen. Maar dit luxe bestaan verandert plots als ze allebei hun baan verliezen en Nick bericht krijgt dat zijn moeder ernstig ziek is. Nick besluit terug te keren naar zijn geboorteplaats aan de Mississippi, om samen met zijn tweelingzus Margo (bijgenaamd Go) hun moeder bij te staan. Met enige weemoed en tegenzin verhuist Amy met hem mee, haar vertrouwde stad achter zich latend. Ze kopen een groot huis en starten een nieuw leven. De terugkeer naar het provinciestadje betekent niet alleen een nieuwe start, maar lijkt ook het einde van de relatie tussen Nick en Amy in te luiden. Ze groeien steeds meer uit elkaar en tonen weinig interesse meer voor mekaar. Dan gebeurt er iets vreselijks: Amy verdwijnt spoorloos. Geen lijk, geen bloed, alleen een overhoop gehaald huis en een openstaande deur …

Er volgt een onderzoek en alle aanwijzingen lijken naar Nick te leiden. De steeds groter wordende afstand in hun relatie, een verhouding met een jonge student en een ongewenste zwangerschap spreken niet in zijn voordeel. Nick beweert onschuldig te zijn en stelt alles in het werk om dit te bewijzen. Wie heeft er gelijk? 

De hoofdstukken, gezien vanuit het oogpunt van de ik-figuur Nick Dunne, worden afgewisseld door dagboekfragmenten van (eveneens een ik-figuur) Amy Elliot Dunne. Dit zorgt voor een prettige variatie in het verhaal. De stukken uit het dagboek van Amy doen op het begin nog sterk denken aan een chicklit, maar vormen later de spil van de spanning. Alles wordt op een humoristische, haast cynische toon beschreven. Hierdoor ontstaat er een bepaalde sfeer die je niet vaak tegenkomt in thrillers. 

De personages zijn levensechte mensen, gedrukt op papier. Amy, afkomstig uit een welvarend gezin, heeft jarenlang als voorbeeld gediend voor de succesvolle boeken-serie Amazing Amy, gecreëerd door haar ouders. Zij blijft zichzelf voorhouden de ideale man te hebben gevonden en met hem het gedroomde paar te vormen. Maar diep vanbinnen weet ze dat dit niet zo is. Nick Dunne, eens een begenadigd journalist, runt samen met zijn tweelingzus een bar in hun geboorteplaats. Door de strenge opvoeding van (voornamelijk) zijn vader is hij terughoudend en ontwijkend in bepaalde situaties. Hij deinst daardoor nooit terug voor een leugen als hij daarmee een ruzie kunt voorkomen. Hoe dit onwerkelijke koppel toch samen kan leven, is een raadsel, maar Gillian Flynn zet het op een magnifieke en geloofwaardige manier neer. Ook de verandering in de karakters op het moment dat Amy verdwijnt, is beeldend beschreven.

De plot is goed en wordt aangevuld met een interessant, maar oh zo waar thema: het leven is een script; de woorden die we zeggen staan al vast, de wonderen die we zien verliezen hun waarde door de macht en de snelheid van tv, film en internet. Het is moeilijk een individu te zijn, om je te onderscheiden. Kortom; de buitenkant is schijn, de binnenkant is vaak tegengesteld. 

Het einde vind ik wat onbevredigend, maar Donker hart is een fascinerend boek om te lezen! Gillian Flynn levert een origineel, actueel en briljant verhaal af met een plot dat even intrigerend en boeiend is als de personages. Een aanrader!

Als je Donker Hart gaat lezen, weet dan dat dit geen alledaagse thriller is, waar de spanning van af spat, en het bloed rijkelijk vloeit. Dit is iets heel anders, hier wordt heel subtiel naar een verrassend einde gewerkt en is zo verbijsterend goed, dat je zoiets hebt van, okè nu snap ik het. De cover en de flaptekst laten je mss geloven dat het om iets heel spannends gaat, en dat doet het ook, alleen anders. Dit is niet zo’n 13 in een dozijnboek, deze manier van schrijven staat op zich en heeft geen vergelijking materiaal. Het verhaal wordt verteld door de 2 hoofdpersonen, Amy en Nick. Amy vertelt in dagboek vorm het wel en wee van het huwelijk met Nick, En Nick verteld vanaf dag1 dat Amy wordt vermist hoe hij dit ervaart, en blikt ook terug op zijn leven. Langzaam maar zeker beginnen dan alle puzzelstukjes op hun plaats te vallen. Het lettertype is wat aan de kleine kant en soms zijn de hoofdstukken wat te lang. Het is zeker geen boek wat je even leest, je moet er je aandacht bijhouden, maar als je goed kan doorlezen, dat wordt de verhaallijn als een film afgespeeld en kun je zien wat er is gebeurt. Voor de liefhebber van een goeie literaire thriller, een must..