Een aanrader!

Sinds de onopgeloste verdwijning van zijn dochter leeft Pieter Vos teruggetrokken op een woonboot. Op een dag verdwijnt een ander jong meisje. De stiefdochter van zijn ex-vrouw. De zaak vertoont veel overeenkomsten met de verdwijning van zijn dochter. Een jonge rechercheur, Laura Bakker, probeert Pieter te betrekken bij het onderzoek. Samen ontdekken ze allerlei geheimen. Pieter bijt zich vast in de zaak en gaat door met zijn onderzoek ook als hij veel tegenwerking krijgt van hogerhand.

Het is duidelijk dat de schrijver een tijd in Amsterdam heeft gewoond. Hij kent de stad en de sfeer heel goed. Ik vind het een heel spannend boek met veel onverwachte wendingen. Ik heb het in een ruk uitgelezen.

De Brit Hewson (1953) kennen we van de ‘verboekingen’ van de drie seizoenen van ‘The Killing’, waar hij zich boven verwachting goed van heeft gekweten, en de serie thrillers die hij als een Romein schreef over Romen (de Nic Costa serie). Vervolgens verrast hij vriend en vijand met ‘Poppenhuis’, een politieroman die zich afspeelt in … Amsterdam. Niet dat gezellige hoofdstadje van Baantjes, maar de stad van vandaag, mèt elkaar naar het leven staande bendes, drugs en ontvoeringen. Inspecteur Pieter Vos (fietsend met broekklemmen: kan het Nederlandser?) krijgt in dit eerste deel te maken met de ontvoering van de stiefdochter van zijn ex. Eenzelfde verdwijning met dezelfde aanwijzing als die van zijn eigen dochter drie jaar eerder. Sinds die tijd zoekt hij het meer in bier en een incidentele joint dan in zijn werk. Maar door deze case ontwaakt hij uit zijn lethargie en keert hij – zij het schoorvoetend – terug op het blauwe nest aan de Marnixstraat. Er blijkt echter meer aan de hand, zowel in politiek als in crimineel opzicht. Vos krijgt hulp van een roodharig groentje uit Dokkum dat echter wonderbaarlijk goed bij hem past (als een verloren dochter).

Enfin. Hewson schreef een sfeervolle policier waarvoor de Brit zich Amsterdam eigen maakte als een echte hoofdstedeling. Plot is complex en fantasierijk, maar met een mooi hoofdpersonage; een twijfelaar die nog wel enkele boeken meekan.
Voor de liefhebber: er was in de jaren zestig al een Brit die over een Amsterdamse commissaris schreef: Nicolas Freeling (1927-2003) over Piet(er) van der Valk en waar sommige boeken ook van zijn verfilmd (zie www.vnster.nl).

Gewezen politie-inspecteur Pieter Vos leeft sinds de plotse verdwijning van zijn tienerdochter Anneliese als een kluizenaar op een woonboot aan de Amsterdamse grachten. Drie jaar later verdwijnt Katja, dochter van politicus Wim Prins en stiefdochter van zijn ex-vrouw, op gelijkaardige wijze. Commissaris Frank de Groot wil absoluut dat Vos bij het onderzoek betrokken wordt. Uiteindelijk haalt de jonge aspirant-rechercheur Laura Bakker Vos over te helpen bij het onderzoek. Intussen strijdt Theo Jansen met zijn eeuwige concurrent Jimmy Menzo om het monopolie op de Amsterdamse onderwereld. Wanneer ook Jansens dochter vermoord wordt, raakt het verhaal in een stroomversnelling. Wat is de link tussen al die personages, de verdwijningen van de meisjes en het poppenhuis in het Rijksmuseum? Geen misdaadverhaal vol spanning en actie; wel een boek met verzorgde tekening van de personages en vol sfeer.

Pieter Vos is een voormalig rechercheur van de Amsterdamse politie en leeft, sinds de vermissing van zijn tienerdochter Annelies, een teruggetrokken bestaan op een woonboot. Laura Bakker, een jonge rechercheur ‘uit de provincie’ wijst hem op de vermissing van Katja Prins, dochter van politicus Wim Prins, die Amsterdam met zijn project ‘Nachtwacht’ wil opschonen van alle criminaliteit. Deze vermissing van Katja vertoont veel gelijkenissen met die van Annelies. Vos en Bakker storten zich vol overgave in beide zaken en stuiten al snel op andere zaken die het daglicht niet kunnen verdragen. Een web van criminelen en politici die elkaar, maar vooral hun naasten niet langer lijken te vertrouwen.

Poppenhuis ademt Amsterdam
De Britse auteur David Hewson heeft voor het schrijven van dit boek veel tijd doorgebracht in Amsterdam. En dat is te merken: het boek ademt Amsterdam. Hewson beschrijft de stad, voornamelijk de grachtengordel, alsof hij er z’n hele leven heeft gewoond. Maar Hewson heeft niet alleen oog gehad voor de ‘harde’ kant van Amsterdam, ook de karakters en omgangsvormen weet hij heel Nederlands te beschrijven. Vooral de tegenstellingen tussen de sjofele en zelfverzekerde Vos en de soms schuchtere Bakker zijn tekenend. De Amsterdamse personages kunnen het dan ook niet nalaten Bakker telkens eraan te herinneren dat ze ‘maar’ uit de provincie komt.

Actuele en realistische thema’s
Hewson heeft ongetwijfeld het Amsterdamse nieuws gevolgd. Typische thema’s voor een grootstad en in het bijzonder voor Amsterdam komen aan de orde: drugsverslaving- en transport, prostitutie, machtige pandjesbazen, afrekeningen in het criminele circuit  en het schoonvegen van de wallen. De verschillende verhaallijnen wisselen elkaar, met evenzoveel karakters, in rap tempo af. Dit geeft Poppenhuis snelheid en continuïteit: het verhaal verliest op geen enkel moment zijn spanning. En ondanks de vele personages ziet Hewson kans de drie hoofdkarakters (Vos, Bakker en topcrimineel Theo Jansen) goed uit te diepen.

Locoburgemeester
Het boek is zeer realistisch geschreven. Op één punt lijkt Hewson toch af te wijken van de werkelijkheid. Wim Prins, vader van de verdwenen Katja, wordt in het boek regelmatig aangeduid als locoburgermeester. Deze functiebenaming komt steeds terug in het boek, alsof het om een op zichzelf staande functie gaat, met speciale bevoegdheden. Maar een locoburgemeester is een wethouder, die de burgemeester vervangt als die op dienstreis, ziek of op vakantie is. Prins had dus beter als wethouder aangeduid kunnen worden.

Conclusie
Complimenten voor Hewson, die zich als buitenstaander niet alleen de ‘harde’ kant van Amsterdam eigen heeft gemaakt, maar ook perfect weet weer te geven hoe Nederlanders met elkaar omgaan. Het verhaal is zeer realistisch geschreven en sluit naadloos aan bij actuele Amsterdamse thema’s. Poppenhuis is daarmee een perfecte thriller voor wie niet van Nederlandse thrillers houdt, maar wel een herkenbaar verhaal wil. De diverse verhaallijnen geven het verhaal de diepgang die past bij de grondige voorbereidingen van Hewson. Deze thriller heeft daarnaast snelheid en is continu spannend. En daarmee is het eigenlijk een aanrader voor iedere thrillerfan.