In ' De nacht van de vogels ' neemt de auteur de lezer mee naar het westen van Sussex, de streek waar zij opgroeide. Het boek speelt zich af in 1912 en ademt eigenlijk een 19de-eeuwse sfeer uit.  Connie Gifford is 17. Ze woont samen met haar vader, een aan lager wal geraakte taxidermist in Fishbourne, een klein dorp  omringd door wadden. Hun ­vervallen landhuis herbergt ook de schamele resten van zijn voormalige museum vol opgezette dieren. Connie is zelf taxidermist en tracht met de moed der wanhoop te zorgen voor haar aan drank verslaafde vader. Intussen kampt ze met geheugenverlies na een val als kind: ze is de herinneringen aan haar kindertijd kwijt. Dan wordt een vrouw dood op het kerkhof gevonden. En wat later sterft er opnieuw een vrouw: ze wordt gevonden naast de beek van hun huis, gewurgd met een draad voor taxidermie. De verdenking valt natuurlijk op haar vader. Voor Connie een reden te meer om uit te zoeken wat er in haar kindertijd gebeurd is en welk geheim haar vader voor haar verbergt. Intussen is voor Connie ook een vleugje romantiek weggelegd. De sterkte van ' De nacht van de vogels ' ligt in de rustige opbouw van het verhaal en sombere sfeer van het landschap, versterkt door de gestage regen en het dreigende overstromingsgevaar. Het verhaal wordt doorsneden met passages uit een oud handboek voor taxidermie. Mosse demonstreert een sterk verteltalent in een verhaal dat schatplichtig is aan de klassieke gothic novel.

Een boek wat ietwat traag op gang komt. In het begin had ik moeite om de rode draad te ontdekken maar gaandeweg kom je er achter welke gruwelijke gebeurtenis zich tien jaar geleden heeft afgespeeld. Een duistere wereld waarin geld, afkomst en macht een grote rol spelen.

Het verhaal speelt zich af in Engeland, Sussex, 1912. Een dorp wat geteisterd wordt door overstromingen en hevige stormen. Een dorp waar bijgeloof een grote rol speelt. Eén nacht per jaar, zo vertelt de legende, is er op het kerkhof te zien wie er zal sterven in het aankomende jaar. Na deze nacht volgen de mysterieuze gebeurtenissen zich snel op.

De hoofdpersonages zijn Harry en Connie die door toeval, zo lijkt het, elkaar leren kennen. Maar toeval bestaat niet en gaandeweg het verhaal wordt duidelijk waarom hun pad elkaar heeft gekruist. Connie en haar vader leven een eenzaam bestaan in Blackthorn House. Haar vader heeft als beroep het opzetten van vogels. Connie leert het vak van haar vader in de praktijk. Maar na de gebeurtenissen in 1902 heeft Gifford zijn museum moeten opgeven en Connie lijdt sinds een val van de trap aan geheugenverlies. Haar vader wil niets over deze tijd vertellen. Sindsdien gedraagt hij zich vreemd en is de drank zijn beste vriend. De moeder van Connie is bij haar geboorte overleden. Harry is de zoon van dokter Woolston, Harry werkt op een handelskantoor maar is in hart en nieren een kunstenaar.

Elk hoofdstuk begint met een passage uit een handboek voor taxidermie, het opzetten van vogels. Dit boek dateert uit 1820 en elke stuk speelt een rol in het boek maar dat wordt later duidelijk. De moordenaar komt ook aan het woord voorafgaand aan het hoofdstuk. Langzaamaan wordt duidelijk wat dit met elkaar en de raadselachtige verdwijningen heeft te maken.

Pas na zo’n tweehonderd bladzijden heeft het boek mij in de greep en zie ik de verbanden en merk ik hoe ingenieus het boek in elkaar steekt. De opbouw van de hoofdstukken vooraf gegaan door de cursieve leesgedeeltes geeft het boek net dat extra.

De dreiging is voelbaar en er wordt duidelijk naar een spannende ontknoping toegewerkt. De manier van moorden is gruwelijk maar het delict van tien jaar geleden was ook vreselijk. Het eind maakt gelukkig veel goed, goede sfeerbeschrijvingen met oog voor detail. Even doorbijten in het begin maar daarna word je royaal beloond. Vier sterren vond ik net iets te veel maar met drie sterren zeer zeker een goed boek te noemen!

.

Wanneer je begint te lezen in ‘De nacht van de vogels’ van Kate Mosse wordt je terug geworpen in de tijd. We belanden in 1912 en belanden in een verhaal van gruwelijke moorden, gruwelijke geheimen en heel veel bijgeloof. Geen DNA test, geen plaats delict die wordt schoon gemaakt en onderzocht. Gewoon alles onderzoeken met het blote oog en afgaan op wat men hoort en ziet. Dat is wat Connie en Harry aan het doen zijn. Dat is in een soort vogelvlucht hoe het in elkaar steekt. Elk hoofdstuk begint met een cursief gedrukt stukje tekst uit 1820, over het opzetten van vogels in dit geval. Hoe men dat toen deed, en wat er voor gebruikt wordt. Ook wordt er door iemand, die een grote rol speelt bij de moorden, verteld hoe de moord plaats vind en ook waarom. Ook dat is cursief gedrukt en dat samen geeft het verhaal weer een extra spanningsboog. Het verhaal op een hele bijzondere en zeer aangename manier beschreven. De omgeving is er een om bij weg te dromen, zo mooi wordt het allemaal verteld. Een grote kunst om het zo te kunnen beschrijven, het is gewoon poëzie zonder saai te worden. De moorden daar en tegen zijn keihard, je zal toch bijkomen en je voelt dat je ogenleden worden dicht genaaid. En dat allemaal omdat men de geheimen van lang geleden geheim wil laten blijven. Ook toen draaide het allemaal om macht en geld voor de personages die de moorden op hun geweten hebben. Niets is er in de jaren die komen veranderd. Een prachtig verhaal, waarin de spanning heel subtiel wordt opgebouwd en de ontknoping toch wel heel verrassend is. Een verhaal wat goed in elkaar zit, wat spannend, oog voor detail heeft, en heel prettig is om te lezen, zonder saai te worden. Laat je meevoeren en beleef het mee, samen met Connie en Harry.