Enkele jaren geleden moest Wijnand Duyvendak, toen lid van de Tweede Kamer voor Groen Links, het politieke veld ruimen toen bekend werd dat hij in het verleden actief lid was geweest van de kraakbeweging. En deel had genomen aan acties waarbij strafbare feiten werden gepleegd.
In Dierbaar van Anita Terpstra (die twee jaar geleden niet onverdienstelijk debuteerde met Nachtvlucht) geldt hetzelfde voor hoofdpersoon Stella Krist, al zit zij in het parlement voor de Dierenpartij. Een chantagebrief rakelt haar actieverleden weer op. De vader van dochter – inmiddels junk – wil geld voor zijn zwijgen. En nog een keer. Hierdoor zoekt Stella haar vrienden van toen weer op, want tijdens een van de dierenbevrijdingsacties is een van de deelnemers overleden, vermoord. Maar de dader is nooit gevonden. Enfin, een heel spinnenweb van geheimen, dubbele agenda’s en haat en nijd komt aan de oppervlakte. Met alle noodlottige gevolgen.

Terpstra schetst bekwaam de twee tijdvakken: die van de actievoerders toen en het politieke werkveld anno nu. Coming of age versus gesettelde burgerij en zij die daar niet in zijn geslaagd. Nogmaals bekwaam, maar de personages blijven veelal karikaturaal en psychologisch plat. Vaart is er voldoende maar de plot boet gaandeweg steeds meer aan geloofwaardigheid in. Dat is des te jammer omdat Dierbaar een actueel onderwerp heeft en ook de aanzet bevat tot een verhaal over een stukje verleden waarover veel is en wordt gezegd maar dat even zo vaak nog onbekend is.