Onze vrouw in Tripoli slaat op Mabel van Oranje, de echtgenote van prins Friso die begin 2012 in coma raakte na een zwaar ski-ongeluk. Zij zou direct of indirect een rol hebben gespeeld in de reddingsactie van de Nederlandse luchtmacht in de Libische kustplaats Sirte, begin 2011.
Een kolfje naar de hand van Tomas Ross, zou je denken. Toch is het een ander boek geworden dan je zou verwachten op basis van de eerdere boeken van Ross, zijn ‘Oranje-connectie’ en de dame waar het om lijkt te gaan. Lijkt, want hoofdpersonage is eigenlijk Willem van Lanschot, een oud-diplomaat die zich heeft teruggetrokken op het Franse platteland. Zijn echtgenote is een jaar eerder onder vreemde omstandigheden thuis plotseling overleden en bleek na haar dood een verhouding te hebben gehad met Van Lanschots oude vriend en collega Robbie. Die overlijdt door een auto-ongeluk en diens begrafenis brengt hem weer in contact met de veiligheidsdienst van het NAVO-hoofdkwartier. Dan volgend de gebeurtenissen elkaar snel op en blijkt een blonde vrouw in Tripoli een hoofdrol te spelen die net als Willem op zoek is naar een internationale terrorist. Want al snel is hem duidelijk dat zijn echtgenote geen natuurlijke dood is gestorven.

Onze vrouw in Tripoli is voor een deel on-Rossiaans te noemen. De eerste helft van het verhaal, wanneer de zoektocht van Willem van Lanschot centraal staat, is prachtig. Maar al komen er meer lijnen en lijntjes bij kijken en dan moet Ross alle zeilen bijzetten om die uiteen te zetten en weer bij elkaar te krijgen. Dan wordt het dus ook weer een echte ‘Ross’. Voor de een helaas, voor de ander natuurlijk weer mooi. Het zou goed zijn Ross eens aan de slag te zien gaan met een psychologische thriller pur sang en zonder dat die moet worden verweven in een internationaal complot. Een deel van Onze vrouw in Tripoli laat zien dat hij er klaar voor is.