Vorig jaar verscheen 100 gelukkige dagen van Fausto Brizzi. Drama zoals alleen Italianen dat kunnen: je kunt er mee lachten maar ook mee huilen. Nu zijn tweede boek: Je leeft maar een keer.
Een boek met misschien wel meer met humor deze keer maar ik in dit boek: Je kunt er ook goed mee lachen maar het heeft ook zeker serieuze trekjes. Tenslotte is Diego depressief en/of heeft een burn-out. Hij is een succesvolle advocaat maar heeft het helemaal gehad. Zijn omgeving begrijpt het niet en hij staat  er dan ook helemaal alleen voor. De beroemde zin: Je kunt me altijd bellen… is hier ook van toepassing want als puntje bij paaltje komt is niemand bereikbaar of laat hem stikken!
 
Dan zit ook alles tegen. Hij overweegt zelfmoord tijdens zijn meest depressieve periode maar dan komt er toch hulp en wel uit een onverwachte hoek: de praatjeswinkel van Massimillano. Hij laat Diego naar zichzelf kijken en hoe hij in het leven staat en dat ook naar anderen toe.
Diego gooit het roer om en wil vooral goed doen maar dat werkt niet altijd zoals hij het bedoeld heeft. Maar denkt Diego eigenlijk wel ook aan zichzelf?  
 
Voor diegene die 100 gelukkige dagen heeft gelezen kent de praatjeswinkel al. Zo komen er ook nog een aantal andere personages uit zijn vorige boek naar voren. Het is niet storend en voorkennis heb je niet nodig maar ik zou u aanraden 100 gelukkige dagen ook te lezen! ( Namelijk een geweldig boek!)
 
Ook dit boek heeft een lach en een traan. Je leeft mee in de besognes van Diego. Je wilt hem oprapen en zeggen: Kop op in zijn meest depressieve periodes. Die zijn trouwens best pittig maar ook met een vleugje humor beschreven.
 
Al met al een geslaagde opvolger vind ik. Ik zou zeggen LEZEN. Ook dit boek is zo beeldend geschreven dat ik hier ook al een film zie!