Bij deze thriller hink ik op twee gedachten. Het begin vond ik niet zo opzienbarend maar naarmate het verhaal vorderde wilde ik toch wel graag weten wat de afloop zou zijn. Het is eerder een spannend verhaal dan een thriller. Vier vriendinnen die elkaar inmiddels zo'n vijftien jaar kennen plannen hun jaarlijkse uitje. Pia, toch de doorpakker in het vriendinnengroepje drukt een grote stempel op de vrouwen. Zij bepaalt waar ze heen gaan en heeft ook bedacht dat het een zeer actief, grensverleggend weekend gaat worden. Wini is helemaal geen survival en heeft vanaf het begin geen goed gevoel over de aanstaande reis. Ze probeert haar bezwaren kenbaar te maken maar wil ook geen spelbreker zijn. Ze gaan raften in een onherbergzaam gebied in Canada. Hun gids is een avontuurlijke twintig jarige jongen. De weerstand groeit bij Wini. De eerste honderd bladzijden gaan vooral over het onbestemde gevoel wat Wini heeft over deze onderneming. Ze lijkt tegen dovemansoren te praten en gaat maar mee met het groepsgevoel. Misschien is het wel goed om haar angsten onder ogen te zien en de strijd aan te binden met dit gevoel. Vanaf dan komt hun avontuur letterlijk en figuurlijk in een stroomversnelling en is het enkel een kwestie van overleven. Dan pas krijgt het verhaal bij mij voet aan de grond en lees ik het ook aan één stuk door. Want ik ben inmiddels nieuwsgierig genoeg geworden om de afloop te willen weten. Het boek is geschreven vanuit de perceptie van Wini en de karakters van haar vriendinnen worden wel beschreven maar nergens gaat het heel erg diep. Je krijgt hoe dan ook niet echt een band met de vrouwen. Het is een zeer leesbaar boek. Zeker geen slecht boek maar ook niet een boek waarvan ik van de daken wil schreeuwen hoe goed het wel niet is. Een prima boek om straks in de vakantiekoffer te stoppen. Mijn waardering zal dan ook ergens in het midden uitkomen.