Met alle respect voor de auteur maar dit boek kan ik niet goed duiden. Zijn het de overpeinzingen van een jonge vrouw die een burn-out in glijdt of haar gedachten in een verstikkende kantoorcultuur. 

Is ze in staat om persoonlijke relaties aan te gaan of is ze een eenling en gebruikt ze de printer om toch een soort van contact te hebben.

Door het hele verhaal heen is daar een zoekgeraakt pakket en een raadselachtig blauw briefje in haar huis. Waar komen deze dingen vandaan? 

Haar inspanningsallergie komt ook ietwat gekunsteld over.

De bespiegelingen en een gebeurtenis uit haar jeugd komen daarentegen wel weer prettig over.

Haar boek had meer aan kracht gewonnen als ze haar gedachten had gedeeld met iemand op een bankje in een park. 

Het komt nu een beetje krampachtig over en dat is jammer want haar roman kent mooie dialogen en een fijn taalgebruik.

Praten met een printer en je gedachten delen is op zich nog niet zo vreemd, maar het komt niet helemaal uit de verf.