Eva Menasse (Wenen, 1970) studeerde geschiedenis en Duitse literatuur. Ze werkte onder andere bij het Oostenrijkse tijdschrift Profil en bij de Frankfurter Allgemeine Zeitung en ontving eerdere de Heinrich-Böll-Preis. Haar roman ‘Quasikristallen’ (2014) stond maandenlang op de Spiegel-bestsellerlijst. Haar boek ‘Dieren voor gevorderden’ werd bekroond met de Österreichischer Buchpreis. Menasse woont in Berlijn. ‘Dunkelblum zwijgt’ verscheen in 2022, de vertaling is gedaan door Annemarie Vlaming.

Dunkelblum is een stadje als alle andere, althans op het eerste gezicht. Maar er gaat een gruwelijke misdaad schuil. De Dunkelblumers zijn hierdoor sterk met elkaar verbonden en dragen zwijgend de geheimen met zich mee. In de nazomer van 1989 verschijnt er een mysterieuze bezoeker in het stadje terwijl aan de andere kant van de nabijgelegen grens met Hongarije drommen ddr-vluchtelingen zich ophopen. Er wordt een skelet opgegraven en er verdwijnt een meisje. De Dunkelblumers worden geconfronteerd met het verleden waarvan ze dachten dat het diep begraven lag.

‘Dunkelblum zwijgt’ is een bijzondere roman geschreven door Eva Menasse. Een boek dat al vele goede recensies heeft gekregen, maar helaas ook minder goede recensies. Het is een roman waar je van moet houden. De één vindt hem schitterend en de ander worstelt zich er doorheen. De schrijfstijl is niet eenvoudig, het verhaal bevat veel personages en het is dus flink oppassen geblazen dat de aandacht niet verslapt. Gelukkig zit er een personagelijst achterin die de lezer kan raadplegen net als de plattegrond van het stadje voorin. Ook staat erachter in het boek nog een verklarende woordenlijst.

‘In Dunkelblum hebben de muren oren, de bloemen in de tuin hebben ogen, ze draaien hun kopjes alle kanten uit om maar niets te missen, en het gras registreert met zijn snorharen elke stap die wordt gezet.’
 

Met deze prachtige beeldende openingszin begint het verhaal. Dunkelblum is een fictief stadje in Oostenrijk dat dicht in de buurt van de Hongaarse grens ligt. In de Tweede Wereldoorlog sloten veel stadsbewoners zich aan bij Duitsland, de Joodse families waren gedoemd om te vertrekken. Er is veel gebeurd in de oorlog waar de mensen liever over zwijgen. De onderhuidse dreiging is goed voelbaar, zeker nadat er een skelet opgegraven wordt en een mysterieuze bezoeker het stadje bezoekt. Zullen de bewoners gaan praten of blijven ze zwijgen als het graf?
Ondanks dat ik moeite had met het lezen bleef mijn aandacht toch gevangen, zeker door de prachtige zinnen die gebruikt worden. Er gaat een speciale aantrekkingskracht uit van dit boek dat je toch wilt blijven doorlezen. Ik mocht deze roman samen met de Hebban leesclub lezen, de discussie erna was zeer waardevol en interessant.

‘Dunkelblum zwijgt’ is een roman voor de echte doorzetter, een flinke pil, maar ook de moeite waard!