Miklos overleeft Bergen-Belsen en komt in een vluchtelingenkamp in Zweden terecht. Hij krijgt te horen dat hij binnen afzienbare tijd gaat sterven. Hij wil toch iets achterlaten en wil in die korte tijd toch trouwen maar ja hoe doe je dat in een vreemd land waarvan je de taal niet kent?

Miklos doet iets bijzonders. Hij schrijft 117 vrouwen aan, die net als hij uit Hongarije komen en een kamp hebben overleeft en  ook in Zweden verblijven. Ze krijgen allemaal dezelfde brief:

Beste ....

Waarschijnlijk bent u er inmiddels al aan gewend geraakt dat u door vreemden wordt aangesproken, met als excuus dat u Hongaars spreekt, en dat zij ook Hongaren zijn. We worden hier langzamerhand steeds onbeleefder. Dat ik u met bovenstaande familiare aanhef heb aangesproken, komt bijvoorbeeld doordat wij  uit dezelfde streek afkomstig zijn. Misschien kent  u mij nog uit Debrecen - ik wekte bij het Onafhankelijk Dagblad totdat ik door het vaderland  'geroepen werd' om me te melden bij de Arbeidsdienst.
Mijn vader had een boekhandel in het gebouw van het Bisschoppelijk paleis.
Op basis van uw naam en uw leeftijd meen ik dat wij elkaar kennen- woonde u niet in de Gambrinushof?
Neemt u mij niet kwalijk dat ik met potlood schrijf, en niet met inkt: ik moet op doktersvoorschrift weer een paar dagen het bed houden.

Een soort datingsite avant la  lettre en dan geschreven! Verschillende vrouwen reageren maar de briefwisseling stokt met de meesten toch vrij snel behalve met ...Lili.
Er ontspint zich zo een gigantische briefwisseling en ondanks dat zij elkaar nooit ontmoet hebben ontstaat er iets tussen hun. Hij wil haar ontmoeten maar mag niet van de dokter reizen. Uiteindelijk ontmoeten ze elkaar...maar ja Miklos heeft nog maar kort te leven en Lili wordt het afgeraden om hem te blijven schrijven en zeker niet te ontmoeten. Maar liefde laat zich geen regels opleggen en ja ze vinden elkaar!

Nu heeft de zoon Peter Gardos deze schitterende roman geschreven. de basis zijn de brieven die hij van zijn vader kreeg in 1998 kort voor het overlijden van zijn vader. Ja hoor die paar maanden werden dus meer dan 40 jaar!

Het boek is een ode aan de liefde van zijn ouders. Ontroerend geschreven maar het getuigt ook van een grote moed en doorzettingsvermogen van Lili en Miklos dat zij ondanks alle tegenwerkingen voor elkaar gingen. Het resultaat voor ons is een mooie roman waarbij je meeleeft met hun leven en hoopt op betere tijden. Een mooi boek dat nergens te zoet wordt en recht doet aan het leven van twee overlevenden van de grootste verschrikkingen.