Sarah Pearse studeerde Engels aan de universiteit van Warwick en verzorgde de PR voor diverse merken. Toen ze in de twintig was verhuisde ze naar Zwitserland en bracht veel van haar vrije tijd door in de Alpen, de setting van Het sanatorium. Pearse las een artikel over de geschiedenis van sanatoria in dat gebied, en hierin vond ze de inspiratie van haar debuut thriller. De vertaling is gedaan door Roelof Posthuma. Sarah Pearse woont in South Devon met haar man en twee dochters.

Een imposant hotel, geïsoleerd gelegen midden in de Alpen in Zwitserland. De laatste plek waar Elin, momenteel rechercheur met verlof, wil zijn. Helaas kan ze kan geen goede reden bedenken om geen gehoor te geven aan de uitnodiging van haar broer Isaac om daar zijn verloving te vieren. Elin krijgt meteen bij binnenkomst van het hotel een vreemd gevoel, en dat versterkt als ze hoort dat het hotel vroeger een sanatorium was. Wanneer Isaacs verloofde de volgende ochtend spoorloos lijkt te zijn verdwenen wordt Elin pas echt ongerust. Een sneeuwstorm heeft het hotel afgesloten van de buitenwereld en de hotelgasten beginnen langzaam in paniek te raken.

Het sanatorium start meteen met een spannende proloog. Het is 2015 en architect Daniel Lemaitre inspecteert het oude sanatorium hoog in de Zwitserse Alpen. Samen met zijn vriend, Lucas Caron, willen ze het oude gebouw omtoveren tot een prachtig hotel. Maar dan verdwijnt Daniel en niemand hoort ooit nog iets van hem. Vervolgens gaan we met een sprong in de tijd vooruit en vervolgen we het verhaal met de aankomst van Elin en Will in het hotel. Elin voelt zich niet op haar gemak wanneer ze de drempel overstapt maar kan er nog niet precies de vinger op leggen waarom. Isaac heeft ze een lange tijd niet gezien, ze ziet ertegenop om haar broer te ontmoeten. Als de verloofde van Isaac de volgende dag ineens van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn begint de ongerustheid van Elin toe te nemen, en dat groeit naarmate zich meer incidenten voordoen.
De schrijfstijl is vlot en meeslepend, het verhaal interessant en de personages zijn levensecht. De spanning is goed opgebouwd, er zit een constante voelbare dreiging in het verhaal. De omgeving is filmisch beschreven, we voelen de bedrukte sfeer in het hotel. Als je in Het sanatorium begint moet je er rekening mee houden dat je de komende uren nergens anders meer tijd voor zult hebben, je wilt alleen maar doorlezen en weten wat er allemaal aan de hand is. De plot is mooi uitgewerkt en het eind onvoorspelbaar.

Het sanatorium kruipt onder je huid en maakt dat we zo gauw mogelijk het tweede deel willen gaan lezen. Top gedaan.

Mijn dank gaat uit naar Ambo|Anthos voor het verstrekken van het vooruitleesexemplaar.