Ogenschijnlijk lijken beslissingen die niet zo belangrijk zijn toch grote veranderingen teweeg te brengen. Dat is natuurlijk wel algemeen bekend maar voor Benedict Wells een belangrijk motief om dit boek te schrijven.

In dit boek staan verschillende momenten waarbij dit van toepassing is en het leven van de betrokkenen zeer beïnvloed heeft.
De ouders van Jules Moreau blijven dood bij een tragisch ongeval. Dat betekent dat hij en zijn oudere zus Liz en oudere broer Marty in een tehuis terechtkomen.  Jules heeft daar een eenzaam bestaan. Weinig vrienden totdat hij Alva ontmoet die ook in het tehuis terechtkomt. Zij krijgen een hechte band. Toch verliest hij Alva na de schoolperiode uit het oog en pas veel later merkt hij dat haar mist. Misschien weet hij het altijd wel maar ontkent hij het.

De drie kinderen groeien ook steeds verder uit elkaar maar ze zoeken elkaar wel steeds op en op latere leeftijd komen ze weer dichter bij elkaar. Ieder met zijn eigen verleden en problemen. Ondanks zijn successen vindt Jules toch niet echt zijn draai want hij mist iets.....nee niet iets maar iemand: Alva.

Jules ontmoet Alva weer en zij proberen de draad weer op te pakken. Tenslotte heeft Alva ooit gezegd: Als ik op mijn dertigste nog geen kinderen heb wil ik er minimaal een van jou!

Het einde van de eenzaamheid is een gevoelige roman over verlies, aantrekkingskracht maar ook afstoten en het nemen van beslissingen. Beslissingen die het verdere leven bepalen maar op het moment zelf niet zo belangrijk lijken!
Een familie die uit elkaar valt maar op beslissende momenten zijn ze er toch voor elkaar!

Het perspectief is het verhaal van Jules, die na een ernstig ongeluk in het ziekenhuis ligt en zo kan terugkijken op zijn leven tot dan.