Het boek van Emma beschrijft een periode uit het leven van de relatief onbekende schilder Emma Reyes. Haar jonge jaren in Colombia worden op ontroerende wijze opgetekend in 23 brieven die ze schrijft naar een vriend van haar, de Colombiaanse historicus Germán Arciniegas. Onder de indruk van haar schrijfkunst liet Arciniegas de brieven aan tijd- en landgenoot Gabriel García Márquez lezen. Emma was woedend, dat was op zijn zachtst gezegd een understatement. Pas tien jaar na haar dood wordt het boek uitgegeven in Colombia en wordt daarmee gelijk een groot succes.

Emma woont met haar zus Helena, haar halfbroertje Eduardo en hun moeder in een kamer zonder ramen, douche en toilet. De kinderen brengen hun dagen rond op de vuilnisbelt van Bogota en moederziel alleen. Hun moeder wordt mevrouw Maria genoemd en is hele dagen van huis. Het wordt niet duidelijk waar zij zich mee bezighoudt.

Een aantal keren verhuizen ze en al hun bezittingen worden in een grote koffer gepropt en voor die dag krijgt Emma haar enige, mooiste jurk aan. Op een dag verlaat moeder haar kinderen, er is inmiddels een nieuw broertje geboren. Dit kleine jongetje wordt ten vondeling gelegd. Emma en haar zus komen bij de nonnen terecht waar hun een leven vol ontbering en eenzaamheid wacht. Pas op negentienjarige leeftijd weet Emma het klooster te ontvluchen.

De brieven zijn op een bijzonder mooie ontvankelijke manier geschreven, een verhaal gezien door kinderogen waardoor er een bepaalde zachtheid te voorschijnt komt. De impact van verlaten worden en eenzaamheid kan eigenlijk niet schrijnender verteld worden.

Wat enorm jammer is dat er weinig bekend is over de jaren na haar ontsnapping. Hoe heeft Emma leren lezen en schrijven, hoe verliep haar leven? Was ze gelukkig en wie speelden een grote rol in haar leven?
Doordat ze een mysterie blijft ben ik wel gaan zoeken op internet om meer van haar te weten te komen.

Het is een zwaar onderwerp maar zo leest het boek niet. Een fijn boek om te lezen.