Rechercheur Jaap Vegter en zijn collega’s krijgen te maken met twee moorden waar vooralsnog geen verband tussen lijkt te bestaan. Lijk, want het omslag verraadt het al: er is hier sprake van een ‘Redhead killer’, zoals hij zichzelf graag noemt.
Vegter en zijn collega’s raken persoonlijk betrokken omdat het eerste slachtoffer hun collega Renée is. Bovendien lijdt de stad onder een hittegolf waardoor Jaap ook weinig energie meer over heeft om zijn huis af te bouwen.

Dijkzeul bewees al twee keer eerder – met Koude lente (2007) en het fraaie thrillerdebuut De stille zonde (2006) – een aanwinst voor het thrillergenre te zijn. Van huis uit kinderboekenschrijfster (en scenarist) laat ze in De geur van regen (prachtige titel, trouwens) weer zien alle aspecten van het vak in de vingers te hebben: plot, personages, spanningsopbouw maar haar vooral haar schrijfstijl. Bijna achteloos beschrijft ze niet alleen de ontwikkelingen van het verhaal maar ook de zieleroerselen van Vergter zonder dat het ook maar even vals sentiment wordt of ‘over de top’ gaat.
Niet voor niets werd ze al eerder genomineerd voor de Gouden Strop en de Diamanten Kogel.

Een minpunt. Het is een superieure politieroman en subliem geschreven, maar toch… een politieroman. Daar ligt de mogelijkheid tot iets extra’s wat haar boven haar collega-auteurs zou doen uitsteken.