Na het behalen van een Gouden Strop lijkt het mij moeilijk om een volgend boek te maken. Nu zal dit boek klaar zijn geweest toen de Gouden Strop werd uitgereikt maar dat maakt de verwachtingen niet minder gespannen. Marion Pauw heeft weer een goed boek afgeleverd. De tachtig-jarige Geertruida Amalia Langhout ziet tijdens een revalidatie in een verzorgingstehuis Frederique Vos terug na ongeveer zestig jaar. Nadat Geertruide als wees opgroeide werd zij hulp in de huishouding bij een gezin in Bussum. Zij wordt verliefd op de oudste zoon maar die is voorbestemd om met Frederique te trouwen! Geertruida delft het onderspit maar haar wraak is na al die tijd nog springlevend. Zij heeft nooit kunnen vergeten wat er is gebeurd. Zij wil wraak en die wordt door haar uitgestippeld. Het verhaal is goed verteld. Het eerste stuk gaat over het verleden: Wat is er toen gebeurd? Het tweede gedeelte over het heden. Ik vind het boek meer een verhaal in de traditie van Roald Dahls verhalen: The Tales of the Unexpected. Mooie verhalen met een schitterend plot. Dit heeft Marion met dit boek ook gedaan. Wat mij betreft het de opbouw naar de "wraak"wat uitgebreider en dieper gemogen om zo nog langer te kunnen genieten. Maar ja dat is misschien zeuren. Prima boek en lekker lezen van het begin tot eind.