De andere recensies lezend heb ik toch het gevoel een ander boek gelezen te hebben. Ik vond het niet zo spannend of geloofwaardig, origineel wel. Ik bleef me afvragen; zou dit echt kunnen? Zo hard terugslaan en dan doorgaan met waar je gebleven was? In die kleine wereld tussen moeder en dochter zonder inmenging van buitenaf? Ik kreeg niet het idee dat ze nu 'leeuwen' zijn geworden, meer gestoorde muizen die rare sprongen gaan maken nu de wereld aan hun voeten ligt. En dat boezemde me wel angst in.

Dit is niet zo maar een thriller, zelfs niet zo maar een boek. Op de kaft staat " Hoeveel kun jij verdragen voor je door het lint gaat?" Na het lezen van dit boek durf ik daar nog geen antwoord op te geven.

Moeder en dochter zijn beiden heel bescheiden en beschaafde mensen. Ze hebben een hekel aan ruzie en conflicten. Ze houden van muziek en lezen. De andere mensen vinden dat voldoende redenen om hun te pesten en te treiteren. Ze trekken zich terug op het platteland, maar zelfs daar worden ze niet met rust gelaten. Eindelijk verzetten ze zich.

Wat dit boek voor mij zo goed maakt, is dat het zo inlevend is geschreven. Ik begrijp alles wat Elisabeth en Shelley doen en waarom ze het doen. Bovendien roept het verhaal veel vragen op bij de lezer. Wat zou ik doen in die situatie? Vind ik het goed/slecht wat beiden doen? Moet kwaad altijd gestraft worden? Wat is in dit geval kwaad?

Ik heb nog steeds geen duidelijk antwoord op die vragen. Een boek om nog eens te lezen.

Een muis is iemand die het liefste onzichtbaar is en alles wat er gebeurd maar gelaten ondergaat. Geen weerstand bieden want dat werkt averechts. Dit geldt voor Shelley, de dochter, en moeder Elizabeth zeer zeker. Pesterijen die extreem worden zorgen ervoor dat ze zich ergens op het platteland gaan "verstoppen". Ze lijken gelukkig te zijn maar dan sluipt iemand het huis binnen en dan.....

Muis is een goede psychologische thriller die de grenzen opzoekt. Wanneer is het genoeg en biedt je weerstand. Zelfs iedere muis heeft zo'n omslagpunt.

Muis is knap opgezet en de spanning blijgt er tot het einde in. Ik vind zelf erg knap om een thriller zonder of met weinig inmenging van de politie of een detective moeilijk om te maken. De spanning zit dan vaak in het gedrag van de personages. Gordon Reece is wat mij betreft daar ruimschoots in geslaagd.

In het boek Muis van Gordon Reece heb ik het verhaal gelezen over Shelley. Ze wordt vanaf haar veertiende levensjaar ernstig mishandeld op school door haar vroegere vriendinnen.
Omdat ze er geen verweer tegen heeft nemen de pesterijen alleen maar toe totdat ze ternauwernood aan de dood kan ontsnappen.
Om vooral tot rust te komen verhuist Shelley met haar Mama naar het verafgelegen Honeysuckle Cottage.
Shelley krijgt hier onderwijs en voelt zich veilig in haar nieuwe woonomgeving totdat op een nacht het noodlot toe slaat.
De gevolgen zijn dramatisch. Shelley en haar Mama veranderen erdoor voorgoed.

Schrijver Gordon Reece heeft een bijzondere, bijna vernieuwende, levendige en vaardige schrijfwijze waardoor ik direct betrokken raakte bij het leven van Shelley. Hij laat zijn karakters elkaar tutoyeren en elkaar bij hun naam noemen daardoor had ik sterk het gevoel getuige te zijn van de ramp die zich voltrok rondom Shelley.
Om de tekst meer kracht te geven zijn verschillende woorden, zinnen, alinea’s cursief gedrukt, worden herhaald of vertellen wát Shelley dénkt, deze versterken het verhaal nog meer.

Muis is een spannende en verrassende thriller die niet gemist mag worden en bovendien ook zeer geschikt is voor Young Adult.

Zer leesbaar boek, spannend, origineel en zeer plausibel. Hoe je jezelf kan veranderen!!!! (hihi) Aan het einde wel een beetje voorspelbaar maar dat doet niets aan het verhaal af!!