Vintage Post: “Treadway Home. De verwerking van uw ongeplande contact met buitenaardse wezens begint hier.” Gerald Treadway is dat namelijk overkomen. Hij schreef er een boek over, er kwam een film, hij werd rijk en stichtte zijn ‘Home’.
Peggy Sue en haar vriendje Teddy viel die rijkdom ook al op en zij willen daar een graantje van meepikken. Nu wil het toeval dat Gerald een oogje heeft op Peggy Sue, omgekeerd is helaas het tegenovergestelde het geval. Maar zij moet zich volgens Reddy opofferen, trouwen met de kip met de gouden eieren die vervolgens iets overkomt. Kassa.
Karen Hart is een New Yorkse journaliste die door autopech in Snowflake, Arizona, verzeild geraakt, krijgt onderdak bij een bejaard echtpaar en raakt verzeild in het Treadway-verhaal. Haar kennismaking met de garagist blijft niet bij het repareren van haar auto.

Rode draad
Post kennende gaat dit niet goed aflopen, tenminste niet voor iedereen. Want trailerpark-people Teddy en Peggy Sue maken plannen om in één klap rijk te worden, maar vergeten meestal een of twee stappen in het denkproces zodat alles eigenlijk gedoemd is te mislukken. Dat vormt eigenlijk de rode draad door al zijn thrillers: Groene vrijdag (2004, Gouden Strop), Vals beeld (2006), Geboren verliezers (2008), Roomservice (2010, Diamanten Kogel) en Dame blanche (2015).
En Arizona Blues vormt daarop geen uitzondering, ook niet voor wat betreft de typische Post-stijl: door en door Amerikaans, met de nodige humor, wat geweld en loosers die je toch een warm hart toedraagt. Het zijn thrillers die in Nederland een op zichzelf staand genre vormen en waar je voor valt of niet. Arizona Blues laat de blues in elk geval verdwijnen.