Een dode in een afgebrand huis, een verdwenen man, huiselijk geweld. Is er sprake van samenhang of toeval?

De vrouwelijke rechercheur Elina Wiik moet bij het oplossen van haar eerste moordzaak vooral vechten tegen de vooroordelen van sommige mannelijke collega's. Het verhaal is tevens een aanklacht tegen het onvermogen van hulpverleningsinstatnties om adequaat te reageren op een schreeuw om hulp van een mishandeld kind. De bureaucratie die zorgt dat niemand in actie komt. Kerkleden die de mond houden uit angst voor de goede naam van de gemeenschap. Wie is uiteindelijk verantwoordelijk voor alle gebeurtenissen?

Het verhaal speelt zich af tussen mei en september en is verdeeld in vijf periodes. De auteur schets een goed beeld van de fouten die de politie maakt als gevolg van tunnelvisie. De onderwerpen zijn heel realistisch beschreven en herkennen we allemaal uit het dagelijkse nieuws. Goed geschreven, maar ik werd niet vrolijk van dit boek.