De 10de en laatste Wallander staat er op het omslag en het heeft er alle schijn van dat het inderdaad de laatste is. Maar tussendoor verscheen er ook de Jonge Wallander dus zeg nooit nooit! Deze Wallander lijkt veel op de andere: langzaam wordt het mysterie ontrafeld. Aan de andere kant is het ook en andere Wallander: Hij werkt in zijn vakantie als een privé-detective aan een zaak die hem maar vooral voor zijn dochter, Linda, van belang is. Haar schoonvader verdwijnt plotseling. Een paar weken later verdwijnt ook de schoonmoeder. Niemand begrijpt wat er aan de hand is. Het werk bij de marine van schoonvader is van belang maar niemand weet er het precieze van. Met name een incident rondom een duikboot in de Zweedse wateren speelt een grote rol. Deze duikboot, waarvan men denkt dat hij uit de Sowjet-Unie kwam, mocht niet naar boven worden gehaald. Wallander ontrafelt het mysterie stukje bij beetje. Net zoals in de andere boeken. Er spelen wel twee beperkingen een belangrijke rol. De suikerziekte wordt steeds erger en daaar heeft hij fysiek nogal wat last van en verder merkt hij dat hij steeds vaker dingen vergeet. In dit deel komen vele dingen terug uit de eerdere delen: Baiba uit Letland, Mona zijn ex-vrouw maar ook komen terloops oude zaken als herinneringen terug. Mocht deze Wallander de laatste Wallander zijn dan is dit een waardig slot van een imposante en goed geschreven serie. Voor nieuwe fans: begin met de Jonge Wallander en begin dan bij het eerste deel: Moordenaar zonder gezicht.

De tiende en laatse Wallander. Elke fan moet dit boek natuurlijk kopen en lezen, al is het om de verzameling compleet te hebben.
Ik vind het echter niet de beste Wallander. Kurt is inmiddels 60 jaar en daar heeft hij veel last van. Hij is nog somberder, hij piekert veel, voelt zich eenzaam en heeft veel last van zijn gezondheid. Hij bijt zich vast in het opsporen van de verdwenen schoonouders van Linda. Ook dit raadsel lost hij met veel geduld en speurwerk op. De naoorlogse Zweedse geschiedenis speelt hierbij een belangrijke rol.
Mankell geeft een hele geloofwaardige verklaring voor een onopgeloste gebeurtenis in de jaren tachtig.
Toch ben ik niet helemaal enthousiast over dit boek, omdat de persoonlijke problemen en de ontwikkeling van Kurt zijn beroepsmatige activiteiten overheersen. Er wordt naar mijn mening door Kurt wel erg veel gepiekerd over het feit dat hij nu 60 jaar is.