Zoon is de derde in de reeks "Mijn Strijd"van Karl Ove Knausgard. Zoon vertelt echter het verhaal van zijn jeugdjaren tussen zijn zesde en twaalfde jaar. Qua chronologie dus eerder dan Vader en Liefde.

Karl Ove heeft een aanstekelijke vertelwijze. Het verhaal wordt vrij uitgebreid verteld maar blijft wel altijd boeien. Het wordt gelukkig niet langdradig en dat zorgt er ook voor dat je niet wil stoppen. De schrijfwijze is meeslepend en "trekt" je in het verhaal.

Het leven van Karl Ove's jeugd is aan de ene kant heel gewoon zoals vele levens maar ook heel bijzonder en heftig. Zijn relatie met zijn vader is vrij gespannen. Hij is onberekenbaar en hij leeft in constante angst voor de uitbarstingen van zijn vader. Zijn vader  is het ene moment heel aardig maar dat kan zomaar veranderen en dat maakt hem erg onzeker. Zijn moeder is juist het tegenovergestelde maar kan niet tegen haar man op!
Het jaar dat zijn moeder doordeweek niet thuis is vanwege studie zijn dan ook een hel voor hem!

Toch blijft hij er relatief rustig onder en op school is hij meer een meeloper en kan het redelijk goed met iedereen vinden. Hij heeft wel een paar vrienden maar een echte boezemvriend heeft hij niet. Populair is hij ook bij de meisjes maar daar weet hij ook niet zo goed raad mee! Al met al een jeugd als zovelen ( behalve de relatie met zijn vader die soms bizarre vormen aanneemt).

Meeslepend en zoals Ronnie Terpstra al aanduidde bij DWDD: verslavend!