Willie Sutton is een bankovervaller die echt heeft geleefd. In de jaren 20 tot einfd jaren 40 overviel hij vele banken en juweliers. In 1969 komt hij vervroegd vrij omdat hij ernstig ziek is en wegens goed gedrag. Zijn advocaat heeft een interview voor hem geregeld maar het resultaat was erg mager.
Veel jaren later doet Moehringer het opnieuw maar zonder de mensen zelf. Dit boek is een weerslag zoals hij het interview had willen hebben. Waarheden, halver waarheden en verzonnen feiten wisselen elkaar af in dit boek. Hij kon het namelijk ook niet meer achterhalen want Willie Sutton, de journalist en fotograaf zijn inmiddels gestorven.

Moewhringer kruipt in de huid van alledrie en vertelt zo het verhaal van het leven van Willie Sutton met een tocht door New York van 1969. De tocht gaat langs alle belangrijke plekken voor Willie Sutton. Willie Sutton wordt zo menselijk en beweegredenen waarom hij zo is geworden worden duidelijk.
Twee vrouwen zijn in zijn leven heel belangrijk geweest: zijn jeugdliefde Bess en de een-armige prostituee Wingy.

Moehringer heeft een schitterend "fictief"interview opgezte. Ik werd het verhaal ingetrokken en Willie Sutton, een topcrimineel, wordt ook nog sympathiek. Hij gebruikte geen geweld tijdens zijn overvallen en heeft nooit iemand vermoord ( zegt hijzelf!). Erg mooi maar misschien ook wel verwarrend is dat feit en fictie elkaar afwisselen. Dat maakt dit boek zo bijzonder.