Een eerste kennismaking met deze schrijfster, ja dit is een pseudoniem en was zeer verrast. Een kennismaking met rechercheur Adamsberg en zijn inspecteurs van de verschillende rayons in Parijs. Samen lossen zij vreemde moorden op, zo ook in ‘Ijsmoord’. Er worden twee mensen gevonden die zo op het eerste gezicht zelfmoord hebben gepleegd. Bij nader onderzoek blijkt het toch om moord te gaan en de hulp wordt ingeroepen van Adamsberg. Spanning is aanwezig bij dit bijzondere plot, maar heel subtiel, je zit zeker niet op het puntje van je stoel. Humor tussen de inspecteurs is ook aanwezig, toch moet je goed opletten als je die niet wil missen, het is heel erg gedoseerd. Ze komen zelfs wat knorrig over. Tijdens het onderzoek komen er steeds meer feitjes aan het licht waaronder ook een stukje geschiedenis van de Franse revolutie. Gedegen onderzoek is dus vooraf gegaan aan dit verhaal, wat het allemaal net iets interessanter maakt. De omgeving waarin het onderzoek plaats vindt wordt nauwkeurig beschreven, kleefkruid blijft aan een broek hangen, Adamsberg loopt graag over het gras, al die kleine nuances maken het prettig om te lezen, zonder saai te worden. Via soms grote omwegen en wat lange dialogen tussen de inspecteurs wordt het raadsel opgelost. Niet iedereen zal van deze schrijfstijl gecharmeerd zijn, het zou misschien best wat sneller hebben gekund. Toch past het in de sfeer van het verhaal en ook in de omgeving. Dit was trouwens deel 10 alweer in de reeks met Adamsberg in de hoofdrol en toch was dit boek heel goed als stand–alone te lezen. Er zit dus niet echt een rode draad door de reeks heen, alleen dezelfde inspecteur. Als eerste kennismaking was het een heel aangename afwisseling, terwijl je toch echt je aandacht bij het verhaal moet houden. Ben dan ook zeker van plan om meer van deze schrijfster te gaan lezen .