Antwerpen, 1942. Anna Zimmermann is een meisje zoals ieder andere meid; droomt van het leven, de liefde en heeft een hekel aan wiskunde. Samen met haar beste vriendin Dahlia droomt ze van een acteercarrière in Amerika. In een ding is ze echter anders: ze is joods. Wanneer de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog België bezetten, duikt ze met haar familie onder bij haar beste vriendin Dahlia. Er zitten meer onderduikers bij en hiervan leert ze David goed kennen. Op het moment dat Anna moet onderduiken is ze nog zeer kinderlijk en naïef. Terwijl de oorlog door het land raast, verandert Anna langzaamaan in een vrouw en proeft ze van de liefde. Met en met realiseert Anna zich dat het niet de vraag is of de oorlog haar klein krijgt, maar wanneer…

Dit is de debuutroman van Lena de Coninck, die pas 19 jaar is op het moment dat ze dit boek schreef.

Het verhaal van Anna wordt in dagboekvorm verteld per seizoen (lente, zomer, herfst, winter). Het naïeve van de hoofdpersoon komt erg goed naar voren. Er zijn passages waarin ze erg kan zeuren en het lijkt alsof ze soms in de ontkenningsfase schiet, bijvoorbeeld wanneer ze Dahlia betrapt met haar vriendje. Je merkt echter wel dat ze snel volwassen wordt in de tijd dat Anna ondergedoken zit. Ze gaat de dingen van het leven beter begrijpen. Dahlia is een goede vriendin voor Anna en helpt haar waar en zoveel als ze kan. Een keer neemt ze Anna vermomd mee de stad in, terwijl ze ondergedoken zit. Dit is natuurlijk erg link, maar Dahlia bedoelt het goed en Anna wil het graag. Over het algemeen is dit een mooi boek dat je een kijkje geeft in het hoofd van een Joodse tiener in oorlogstijd.