"Wie heeft je gedood? Of: Wie heeft je vermoord?" Met deze vragen houdt FBI-man Amos Decker zich bezig Doodskleur. Het is het vierde deel van de serie, na Het motief (2017), De laatste mijl (2016) en De geheugenman (2015), rond de man met het perfecte geheugen. Dat hij zich alles herinnert (hyperthymesie) en vermenging van de zintuigen (synesthesie) heeft Decker overgehouden aan een ongeval. Dat laatste is ook verantwoordelijk voor de titel: als Decker een dode ziet, ziet hij meteen een blauwe kleur.

Reeks
Decker krijgt te maken met twee doden in het huis naast de zus van zijn partner Alex Jamison. Terwijl ze eigenlijk op vakantie zijn om de verjaardag van haar nichtje te vieren. Enfin, die vondst is het begin van een reeks moorden in Baronville, een vergaan mijnstadjes. Een aantal blijken druggerelateerd en Decker en Jamison ontdekken dat daar veel verzekeringsgeld mee is gemoeid. En grootschalige drugshandel. En corrupte agenten. De dood van Jamisons zwager leidt tot de eerste stap naar de oplossing, die nogal wat teweeg brengt in het stadje.

Klappen
Baldacci heeft inmiddels bijna veertig thrillers op zijn naam staan en kent het klappen van die zweep. Zo ook met deze ?Decker?. Degelijk vakwerk, goede plot met vaart geschreven maar ook alles tot in de haarvaten uitgelegd en met het onvermijdelijke goede einde. Degelijk vakwerk, maar ook niet meer dan dat.