Soms, heel af en toe, weet je het al na één hoofdstuk: deze auteur kan het. Auke van Stralen is er een en Tankstelle is het bewijs daarvan. Het debuut van de Nederlander Van Stralen speelt zich af in het Karlsruhe van 1998. Hoofdpersoon Douwe studeert daar als Nederlander wiskunde. Bijbaantje: toiletten schoonmaken in een tankstation langs de Autobahn. Samen met zijn vrienden Toni en Mehmet kan hij wat bijverdienen door het wegbrengen van ‘zeepjes’. Deze drugssmokkel gaat lange tijd goed, maar op den duur komen er toch barstjes in de droom van gemakkelijk en veel geld. En vallen er slachtoffers. Stoppen blijkt echter geen optie: wie eenmaal binnen is, is binnen.

Dat proces van het uiteenvallen van de vriendschappen, drugstransporten en het zichzelf vragen stellen over op deze manier (veel) geld verdienen, vormen de rode draad in deze boeiende misdaadroman. Qua sfeer doet het denken aan de thrillers van Jens Lapidus die in zijn Stockholm-trilogie schrijft over de onderwereld in de Zweedse hoofdstad. Van Stralen schrijft minder compact en geeft het verhaal in ‘Tankstelle’ minder snelheid. Hierdoor is er meer ruimte voor het beschrijven van de ontwikkeling die Douwe doormaakt en kan Van Stralens tonen. En dat is niet mis. Prima debuut van een auteur waar we hopelijk nog veel van gaan lezen.

Een bijzonder boek. Een boek dat op de scheidslijn ligt van literatuur en thriller. Dat is niet makkelijk maar het is Auke van Stralen goed gelukt! Student Douwe kan via vrienden van de voetbalclub bij een tankstation komen werken bij de toiletten. Tja en als student heb je natuurlijk wel geld nodig en dan ga je er voor. Toni, die daar ook werkt, introduceert Douwe bij VOWA. Hier gaat hij koerierdiensten voor doen in hele mooie auto's. Ze doen dat met twee man. Meestal samen met Toni of Mehmet. Douwe snapt al snel dat het niet gewoon "zeepjes" zijn die ze vervoeren! Daarvoor zijn de verdiensten te hoog.

Douwe stelt dan ook vele vragen en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Gewoon doen en uitstappen is ook geen optie en al zeker niet voor jezelf beginnen want binnen is binnen. Eenmaal aan boord kun je niet afhaken of het met in zes planken gebeuren.

Auke van Stralen geeft de afhankelijkheid goed weer: Je moet binnen de anders blijven anders heb je een probleem. Eerst Mehmet en daarna Douwe hebben er wel steeds meer moeite mee en Toni wordt steeds belangrijker in de organisatie. De vriendschap komt  onder een steeds zwaardere druk te staan. Van gelijkheid is steeds minder sprake.

Mooi beschreven en de bespiegelingen van Douwe maken het boek compleet