Het verhaal gaat over Jude, zijn ongelukkige jeugd en de impact die zijn jeugd geeft op zijn verdere leven. Stukje bij beetje laat de schrijver los wat er met hem gebeurd is en gaandeweg het boek begrijp je hoe iemand compleet vast kan gaan zitten door de demonen van zijn verleden.

 Jude werkt zich op als een succesvolle advocaat, in de rechtbank is hij sterk en kil, voor anderen is hij knap, beetje mank, maar erudiet en slim en iemand om van te houden.   Iedereen houdt van Jude, maar hij houdt absoluut niet van  zichzelf. Hij snijdt zich om rustig te worden, laat zijn wonden zweren als straf en is altijd bang en argwanend naar anderen toe, behalve voor een aantal vrienden die hem laten zijn zoals hij is.

Na 300 pagina’s had ik zo met hem te doen dat ik niet meer verder wilde lezen. Uiteraard heb ik nog even gekeken hoe het allemaal afloopt en zag ik dat hij toch wel wat momenten van geluk heeft gehad, maar toch, ik werd er te depressief van, wellicht heeft dat meer met mij te maken dan met de inhoud van het boek.   

Er staan zinnen in van een halve pagina, die toch soepel te lezen zijn. Ingewikkelde academische discussies worden uitgebreid behandeld, op een zeer inzichtelijke manier, nooit moeilijk. Het wordt pas gaandeweg in een hoofdstuk duidelijk wie aan het woord is, maar dat is niet verwarrend, meer een puzzel. Qua schrijfstijl is het een prachtig mooi boek, jammer dat het onderwerp zo moeilijk voor mij was.

Moniek Daemen