Erika Robuck is een Amerikaanse auteur. Ze is de nationale bestsellerauteur van ‘Hemingway’s Girl’, ‘Call M Zelda’, ‘Fallen Beauty’ ‘The House of Hawthorne’ en ‘Receive Me Falling’. In 2014 werd Robuck uitgeroepen tot Annapolis’ Auteur van het Jaar, ze woont in Minneapolis met haar man en drie zonen. ‘De onzichtbare vrouw’ is haar Nederlandse debuut en gaat over de echte supervrouw van de Tweede Wereldoorlog, OSS/SOE-agent Virginia Hall. De Nederlandse vertaling is gedaan door Kitty Pouwels.

1944. Virginia Hall woont in Parijs wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Ze wordt gerekruteerd door de Britse SOE, de Special Operations Executive. Deze groep biedt hulp aan verzetsgroepen door middel van spionage en sabotage. Virginia blijkt een uitstekende spion te zijn maar maakt een grote inschattingsfout met doden tot gevolg. Dit blijft haar dag en nacht achtervolgen met nachtmerries als resultaat. Toch besluit ze om terug te keren op een nieuwe missie om de dappere mensen die ze is verloren te wreken. Deze keer mag ze niet falen. Zeker niet als ze hoort wat - en wie - ze beschermt.

‘De onzichtbare vrouw’ is een opmerkelijk spannend verhaal over een zeer sterke vrouw, Virginia Hall, die in de Tweede Wereldoorlog uitgezonden wordt om de maquis, Franse verzetsgroepen, te helpen bevoorraden en bewapenen door middel van geheime droppings. Hoewel de auteur de historische feiten zoveel mogelijk volgt, verandert ze ook wel data en details ten dienste van het verhaal. Als geheim agente en medewerker van de inlichtingendienst op het hoogste niveau was Virginia Hall een ongrijpbare hoofdpersoon. In veel gevallen heeft Robuck informatie over Virginia kunnen vinden, maar zij en haar netwerken hebben hun sporen dusdanig goed gewist dat het onmogelijk was om alles te achterhalen.
De schrijfstijl is vlot en meeslepend, algauw zitten we helemaal in het verhaal om het niet meer los te kunnen laten. Het boek bestaat uit vier delen. Elk deel bevat een periode uit haar tweede missie als spion. Elk deel heeft ook een eigen naam, want Virginia gebruikte in die tijd verschillende codenamen waaronder ze opereerde. Als ‘pianist’ ofwel radiotelegrafist onderhield ze de geheime communicatie tussen Frankrijk en Engeland. Het verhaal is zo geschreven dat je je zelf in die tijd waant door de levensechte personages en de realistische beschrijvingen van de gevaarlijke operaties. Meermaals zit je op het puntje van je stoel je adem in te houden in de hoop dat het goed zal aflopen.

‘Als ze nog maar een blok hebben gefietst – met Sophie vlak voor hen – voelt Virginia dat de haartjes in haar nek rechtop gaan staan. Ze kijkt achterom en wat ze ziet doet haar naar adem happen. Mimi volgt haar blik en ze zien drie milliciens de bibliotheek uit stormen en naar links en rechts kijken totdat ze de vrouwen zien. ‘Snel!’ zegt Virginia. Ze komen van hun zadel en trappen uit alle macht terwijl de milliciens achter hen aan rennen. Sophie wordt tot stoppen gemaand bij de oversteekplaats verderop. Mimi roept haar toe: ‘Rijden!’ Sophie kijkt om en ziet de vrouwen razendsnel op zich afkomen, achtervolgd door de milliciens. De mannen blazen op hun fluitjes en brullen: ‘Halt!’ Sophies ogen verwijden zich. Zodra er tussen twee auto’s wat ruimte is, schiet ze vooruit. Onder luid getoeter volgen Virginia en Mimi, ze racen zigzaggend tegen het verkeer in over de weg, totdat ze bij het schuurtje zijn.’
 

Het verhaal begint bij Virginia’s tweede missie na de fatale inschattingsfout. Er wordt gebruik gemaakt van flashbacks om een goed beeld te krijgen wat er vroeger, tijdens de eerste missie, allemaal gebeurd is. ‘De onzichtbare vrouw’ is een spannend spionageverhaal uit de Tweede Wereldoorlog. Een onuitwisbaar portret van een onvergetelijke heldin. Zeker een aanrader!

Mijn dank gaat uit naar Suzanne van Leeuwen van Uitgeverij Nieuw Amsterdam voor het verstrekken van het recensie-exemplaar.