Elif Shafak (Straatsburg, Frankrijk 1971), is een schrijfster van Turkse afkomst en de bestverkopende vrouwelijke schrijfster van Turkije. Ze publiceerde boeken geschreven in het Turks en in het Engels. Haar werk is in vijftig landen vertaald en won vele internationale prijzen. Critici omschrijven haar als een schrijfster die de Westerse en Oosterse verteltradities mengt om fictie te creëren die tegelijk lokaal en globaal is. In haar boeken stelt ze religieus fanatisme en xenofobie aan de kaak. Ze heeft bijzondere belangstelling voor feminisme, soefisme, de Ottomaanse cultuur en de stad Istanboel. Vanwege haar boeken werd Shafak tweemaal aangeklaagd door de Turkse overheid. ‘Het eiland van de verdwenen bomen’ is vertaald vanuit het Engels door Manon Smits en verscheen in oktober 2021 bij Uitgeverij Nieuw Amsterdam.

Cyprus, 1974. Kostas en Defne ontmoeten elkaar heimelijk in de plaatselijke taveerne. Hij is van Griekse afkomst, zij van Turkse afkomst. De stille getuige van deze ontmoetingen is een vijgenboom die in het midden van de taveerne staat en door een holte in het dak omhoog groeit. Wanneer de oorlog uitbreekt wordt Kostas door zijn moeder naar Londen gestuurd om bij zijn oom te gaan wonen. Defne blijft bij haar ouders op Cyprus. Jaren later reist Kostas naar het eiland terug om Defne op te zoeken. Tegen de wens van haar familie in haalt hij haar over om met hem terug te gaan naar Londen. Maar eerst keren ze terug naar de taverne om een stek van ‘hun’ vijgenboom mee te nemen. Tientallen jaren later probeert Ada, hun dochter, het familieraadsel te ontwarren. Het enige aanknopingspunt is de vijgenboom in de achtertuin.

‘Het eiland van de verdwenen bomen’ is een krachtige roman over twee geliefden die elkaar vinden, maar helaas ook weer verliezen op het eiland Cyprus. Het verhaal speelt zich afwisselend af in het Londen van nu, en het verleden op Cyprus. Elif Shafak heeft een mooie beeldende schrijfstijl die bestaat uit prachtige zinnen, een indrukwekkend plot en gedetailleerde beschrijvingen. Het verrassende aan deze roman is de prominente plaats die de vijgenboom in het geheel heeft gekregen. Het verhaal wordt namelijk niet alleen verteld vanuit de personages, die overigens sterk en goed uitgewerkt zijn, maar ook vanuit de vijgenboom. De auteur trakteert ons ook op een stukje cultuur, de geschiedenis van Cyprus die door twee culturen verdeeld is.

‘Het eiland van de verdwenen bomen’ heeft een meeslepend verhaal. Een roman die je bij blijft en nog lang in je gedachten blijft hangen. Een echte aanrader.