Het zwaar verminkte lichaam van een vrouw wordt aangetroffen op het strand van Djedda in Saoedi-Arabië. Detective Osama Ibrahim heeft de leiding van het onderzoek. Hij krijgt daarbij de hulp van Katya Hijazi, de enige vrouwelijke lijkschouwer van het mortuarium, en van woestijngids Nayir Ash-Sharqi.  Zij speelden ook in ‘Zoeken naar Nouf’ de hoofdrol. Katya ontdekt dat het slachtoffer Leila Nawar heet, een jonge filmmaakster die zich met haar controversiële documentaires in het conservatieve en streng islamitische Djedda veel vijanden heeft gemaakt. Een andere zaak waar de politie mee bezig is betreft de verdwijning van de Amerikaan Eric Walker, een paar uur nadat hij zijn vrouw Miriam van het vliegveld heeft afgehaald. Haar man was betrokken bij een duistere zaak, zo blijkt. Miriam wil zijn onschuld bewijzen en besluit Katya en Nayir te helpen. Leila maakte foto’s van apocriefe  korangeschriften, in opdracht van ene Apollo Mabus. En Eric kende Leila… Het onderzoek voert Miriam en Nayir tot diep in de woestijn, een tocht die levensbedreigend blijkt. Stad van sluiers is een boeiend en sterk misdaadverhaal, met veel aandacht voor de personages en hun gevoelens, tegen de achtergrond van de benauwende traditionele Arabische cultuur  en de navenante man-vrouwverhouding die er heerst. Met ‘Stad van sluiers’ levert Zoë Ferraris opnieuw erg sterk werk af.

Het lijk van een jonge vrouw wordt gevonden op het strand. Dit is de start van het onderzoek naar haar indentiteit, het motief van de moord en de moordenaar. Inspecteur Osama Ibrahim probeert samen met Katya, lijkschouwer, en haar vriend Nayir achter de waarheid te komen.

Behalve een thriller, is dit boek vooral een beschrijving van de Saudi-Arabische maatschappij. Een cultuur die vooral voor vrouwen, en zeker voor Westerse vrouwen, totale onderdrukking betekent. Vrouwen mogen niet autorijden, niet met een vreemde man in een ruimte zijn, geen strakke kleding dragen, niet met onbedekt hoofd en onbedekt gezicht op straat enz. enz. Op straat loopt speciale kledingpolitie rond die mensen (vrouwen) aanspreek op foute kleding. Ongehuwde vrouwen mogen bepaald werk niet doen. Het gevolg is een hypocriete maatschappij, waarin mensen bijna gedwongen worden tot het vertellen van leugens. Ook de Amerikaanse vrouwen die in dit boek voorkomen, genieten alleen op de compound enige vrijheid. Mannen hebben veel meer bewegingsvrijheid en die maken daar ook ruim gebruik van. De schrijfster laat ook Saudische mensen zien die bepaalde zaken, zowel voor mannen als vrouwen, willen veranderen maar die hebben nog te maken met veel weerstanden.

Ik heb het gevoel dat het moordverhaal voor de schrijfster alleen een kapstok is geweest om haar beeld van de Saudi-Arabische maatschappij te geven en daar is ze goed in geslaagd.