Toen ruim tien jaar na de dood van Stieg Larsson werd aangekondigd dat er een vierde deel in de Millenniumreeks zou verschijnen, had ik daarbij mijn bedenkingen. Ik heb genoten van de Millenniumtrilogie en zag een vervolg hierop vooral als een leuke bron van inkomsten voor de erfgenamen van Larsson.

Ook David Lagercrantz, die dit vierde deel moest schrijven, zei me niets. Ik had dan ook geen hoge verwachtingen van Wat ons niet zal doden. Ik heb zelfs even getwijfeld of ik er überhaupt aan moest beginnen, maar nieuwsgierig als ik ben, kon ik het toch niet laten. En ik heb er absoluut geen spijt van!

Omstreden of niet, Wat ons niet zal doden is een prima thriller! Het geweld is minder heftig dan in de eeste drie delen, maar dat maakt het verhaal niet minder spannend. Dat dit vierde deel minder bloederige horrorscenes bevat, heeft wellicht ook met het onderwerp te maken: kunstmatige intelligentie leent zich hier minder goed voor dan vrouwenhandel. 

In Wat ons niet zal doden krijgt Mikael Blomkvist een telefoontje van professor Frans Balder, een autoriteit op het gebied van kunstmatige intelligentie, die zegt zeer gevoelige informatie te hebben over de Amerikaanse inlichtingendiensten. Blomkvist hoopt met deze informatie de scoop te hebben die hijzelf en Millennium zo hard nodig hebben. Ook blijkt Balder contact te hebben gehad met Lisbeth Salander. Nog een reden voor Blomkvist om Balder op te zoeken. Maar de ontmoeting loopt niet zoals gepland...

Net als Stieg Larsson, bouwt Lagercrantz de spanning langzaam op en neemt hij de tijd voor uitvoerige beschrijvingen van personages en situaties. En hoewel Wat ons niet zal doden zich qua omvang kan meten met de eerste drie delen, las ik er toch een stuk sneller doorheen. Persoonlijk vind ik de schrijfstijl van Lagercrantz prettiger dan die van Larsson. Lagercrantz schrijft in mijn ogen een stuk vlotter en leesbaarder. Het verhaal is misschien minder verrassend dan de eerste drie delen, maar als Wat ons niet zal doden een op zichzelf staand boek was geweest, dan had volgens mij niemand eraan getwijfeld dat het gewoon een prima thriller is!