IV is niet alleen het nummer van het boek dat auteur Lubach aflevert, hij heeft al drie romans op zijn naam staan. IV slaat ook de vierde Willem in de rij van troonopvolgers binnen de Oranjes en de eerder dit jaar de scepter overnam van zijn moeder. Echter niet als Willem IV maar als Willem-Alexander. Dat gegeven triggerde Lubach tot een mooi en spannend verhaal over bewaarde geheimen van het Nederlands koningshuis.

Elsa is met vriend en zoon op vakantie in Zuid-Frankrijk en krijgt te horen dat haar vader is overleden. Vermoord, om precies te zijn. Zij stante pede terug naar huis om daar te ontdekken dat haar vader een geheim had ontdekt. En dat hem waarschijnlijk fataal is geworden. Maar voordat hij het tijdelijke met het eeuwige verwisselde kon hij haar een aantal aanwijzingen nalaten zodat ook zijn dochter het geheim kan ontrafelen en publiek maken.

Lubach vertelt dit verhaal met vaart, veel vaart – in een Dann Brown-achtige setting werd al beweerd. “’Dus, zegt hij, ‘als ik het goed begrijp heb jij – wijzen op Robin – onbewust Marcus iets toegespeeld wat belangrijk genoeg is om hem te doden, om jou’ – wijzend op Elsa – ‘een zoektocht af te laten leggen die gezien jouw verleden met Marcus alleen door jou op te lossen is en die je nu al bij twee van zijn schimmen uit het verleden heeft gebracht, terwijl de politie denkt dat jij je vader hebt omgebracht?’”

Dat iets is een van de geheime brieven van Thorbecke over het koningshuis die koste wat kost door een zeer geheime dienst (III!) uit de openbaarheid moeten worden gehouden. Bij tijd en wijle lijkt Lubach ook een knipoog te willen geven aan Tomas Ross die zich eveneens vaak bezighoudt met gedoe rond het Koningshuis.

Het is alles bij elkaar genomen een zeer geslaagde thriller die Lubach heeft geschreven (trefzekere cliffhangers, ook). IV smaakt naar meer, maar de auteur heeft al aangegeven met een nieuwe roman bezig te zijn. Misschien kan hij zijn romans en thrillers om en om afwisselen? Dat zou in elk geval een aanwinst zijn voor het Nederlandstalige genre.

Dat Arjen Lubach een uitstekend schrijver is, weten we door zijn 3 romans, waarvan Magnus waarschijnlijk de bekendste is. Dat hij voortreffelijke teksten schrijft voor TV en theater, is ook geen onbekend gegeven. En alsof hij niet al over genoeg talenten beschikt, is hij ook nog een prima toneelspeler met een goed stel hersens (als je dat mag concluderen na zijn overwinning in het TV-programma De Slimste Mens). Maar kennelijk wilt Lubach zich op meer fronten laten zien, want het schrijven van een thriller stond nog niet op zijn palmares. Maar inmiddels kan ook dat worden bijgeschreven op zijn lijst. Met IV toont hij aan dat hij zich eveneens kan onderscheiden in het spannende genre.

De dood van een oude wetenschapper is het begin van een zenuwslopende en alles onthullende speurtocht dwars door het verleden van Nederland. Wanneer Elsa Ruys, de dochter van de schijnbaar vermoorde wetenschapper, erachter komt dat haar vader vlak voor zijn dood een geheime boodschap voor haar heeft achtergelaten, beseft ze dat haar vader over informatie beschikte dat hij aan niemand wilde afstaan. Behalve aan Elsa dus. De verborgen aanwijzingen van haar vader zijn dusdanig cryptisch dat ze alleen door wiskundige Elsa kunnen worden ontrafelt. Ze leiden haar naar Robin, een studente, die vertelt over een oude Thorbecke-brief waarvan de inhoud grote gevolgen kan hebben voor het land en het volk. De onthullingen in de brief gaan ver terug naar de tijd van Koning Willem III en leggen een groot geheim bloot. Met de hulp van een bekende tv-historicus moeten de twee dames de uitgezette zoektocht van Elsa’s vader ontcijferen. Ze worden hierbij hevig gehinderd en achtervolgd door twee groeperingen: enerzijds door de politie, die hen wil ondervragen voor de moord op de wetenschapper, en anderzijds door een geheimzinnig genootschap, dat ten koste van alles wilt voorkomen dat de inhoud van het Thorbecke-document uitlekt. Een meeslepende achtervolging is het gevolg…

De welbekende thrillers van meester Dan Brown hebben aangetoond dat er enkele onthullende codes en mysterieuze verbanden te vinden zijn in de historie van steden zoals Rome en Parijs. Dat ons eigen, kleine kikkerlandje als decor zou dienen voor een speurtocht naar verborgenheden, had niemand kunnen verwachten. Een knap staaltje research van de heer Lubach, wat resulteert in een geloofwaardige plot met een perfecte  opbouw. Het laat zien dat er wel degelijk geheimen in het verleden van Nederland verstopt zitten. Geheimen die het huidige staatsbeeld behoorlijk zouden veranderen. Spitsvondig koppelt Lubach diverse feiten aan elkaar en komt uiteindelijk tot een schokkende conclusie.

Het verhaal in IV heeft een tijdsspanne van ruim 24 uur, waardoor het leestempo enorm  hoog is. Dit tempo wordt verder opgevoerd door de fantastische stijl van schrijven wat Lubach gedurende het gehele boek vast weet te houden. Vlotte dialogen, razende actiescènes en adembenemende onthullingen – die slim als cliffhangers worden gebruikt - maken van IV een typisch ‘niet-weg-te-leggen-boek’. Bovendien hebben werkelijk alle gebeurtenissen in het verhaal een betekenis. Zelfs het onschuldig stoten van een teen heeft een doel in het verhaal. Dat er hierbij wel wat toeval om de hoek komt kijken, is bijna logisch te noemen. Deze voorzienigheden zijn immers nodig om het verhaal lopende te houden, maar zouden in het echte leven zeer waarschijnlijk niet plaatsvinden. Vooral de pogingen om uit handen te blijven van de achtervolgers, zijn enkele keren onwaarschijnlijk en bijna niet voor te stellen.

Aan de ene kant vermaakt en verbaasd IV je met fascinerende onthullingen, maar tegelijkertijd ontneemt het je de adem door de vaart en spanning in het verhaal. Het is onmogelijk om het boek enkele dagen (of zelfs enkele uren) weg te leggen, want de drang om te weten hoe het afloopt is groot. Arjen Lubach legt klasse in alles wat hij doet, zo ook in het schrijven van thrillers. Een bijzonder gelukt thrillerdebuut wat schreeuwt om meer!

Arjan Lubach schreef voor het eerst een thriller, terwijl in Magnus natuurlijk ook al veel spannende elementen zaten. Zijn nieuwe boek IV is een thriller pur sang. Het begint met de moord op een gepensioneerde hoogleraar en zijn dochter wordt gebeld. Zij is op vakantie in Zuid-Frankrijk en komt spoorslags terug. Dan begint het pas echt. Een aaneenschakeling van gebeurtenissen waar geen einde aan komt. Is iedereen wel te vertrouwen en is iedereen wel die hij zegt te zijn? Dochter Elsa krijgt hulp van een jonge vrouw Elsa en een tv-professor: Maarten van Eck.
Haar vader was een groot staatsgeheim op het spoor maar wat? Hij heeft voor zijn dochter een speurtocht neergelegd om het te vinden. Zal zij het wel vinden want de tegenstander is erg machtig!

IV heeft een actueel thema en is een aaneenschakeling van gebeurtenissen en je komt niet op adem als lezer maar de hoofdpersonen ook niet! Denk niet na over de gebeurtenissen zelf want dat is een tempo wat geen enkel mens kan verwerken maar laat je meeslepen in de maalstroom van de gebeurtenissen. Het boek greep mij meteen en ik kon niet stoppen met lezen. Het boek lijkt qua stijl wel op de Amerikaanse Langdon boeken van Dan Brown maar Arjan kan misschien wel een eigen stijl gaan ontwikkelen. Na zijn romans is dit spannend boek zeker iets om op door te gaan!

In de thrillerboek nieuwsbrief van 22 februari noemde ik IV al de Nederlandse versie van de Da Vinci Code. Dat was voordat ik het boek gelezen had. Maar nu ik het uit heb, kan ik niets anders dan beamen dat Arjen Lubach de Nederlandse Dan Brown is. In IV combineert hij feit en fictie met een hoop spanning en nog meer vaart. Als je eenmaal begint met lezen, zorg dan dat je de eerste paar uur niets anders hoeft, want dit boek leg je niet zomaar weg. En al is Arjen net als Dan Brown misschien niet altijd even geloofwaardig, dat maakt IV niet minder de moeite waard om te lezen. Heel knap weet hij, geïnspireerd door een aantal vage episodes uit de familiegeschiedenis van de Oranjes, een thriller te schrijven waar Dan Brown nog een puntje aan kan zuigen.

Met de aanstaande troonopvolging is IV bovendien superactueel. Van mij mag, nee MOET Arjen Lubach doorgaan met het schrijven van thrillers. En snel een beetje graag!