Een apart gegeven. De vrienden gaan wel serieus op de vraag in. Allen hebben ze wel iemand die ze graag dood zouden willen hebben en als er dan geen bewijs achter blijft is dat natuurlijk nog mooier. Als er dan echter iemand vermoord wordt die een van de vrienden in gedachte heeft en ook wordt vermoord op dezelfde wijze dan wordt het echter erg benauwend. Je weet nl zeker dat een van je vrienden het gedaan moet hebben. Dan blijken de vriendschappen toch niet zo hecht te zijn en dan begint ook het afstrepen van de kandidaten maar is dat wel zo? Het gegeven is erg goed gevonden alleen jammer dat het einde en vooral de achtergrond van het gebeurde enigzins uit de lucht komt vallen. Wel een aanrader om te lezen en pas zelf op wat je je eigen vrienden vertelt!

Lastig om een stukje te schrijven over ‘Vrienden’ van Rudy Soetewey (1955). Het is zijn derde misdaadroman na ‘Moord’, uit 2007, en ‘Inbraak’ (2001), die allebei werden genomineerd voor de Gouden Strop.

Waarom? In dit geval om de plot niet te verraden.

Want Soetewey (1955) speelt een spelletje. Met de lezer en met zijn hoofdpersonen. Het begint met een vraag die wat vrienden elkaar stellen in de kroeg: Wie zou jij liquideren als je de absolute zekerheid had dat men jou nooit op het spoor zou komen?

Wat begint als een onschuldige grap en tijdverdrijf krijgt enkele dagen later een bittere nasmaak. Een van de mogelijke slachtoffers is daadwerkelijk vermoord. En dat niet alleen maar ook nog op de manier zoals in het antwoord op de ‘moord-vraag’ werd gesuggereerd. Voor de hand liggende conclusie: één van de vrienden is de schuldige.

Paul Veldman is de broer van kinderpsycholoog Herman, de voorspeller van het misdrijf. Deze laatste vraagt hem uit te zoeken wie van de vrienden hem een hak heeft gezet. Dat is niet zo gemakkelijk want wat hij vraagt is elkaar te verraden. Want door zijn onderzoek haalt Paul nogal wat overhoop en boven water. De vijf blijken behalve door bier en de toneelclub ook nog door overspel met elkaar verbonden en iedere vriend blijkt toch niet zo zuiver op de graat als hij wil doen geloven. Zo zeer dat op een gegeven moment iedereen de dader zou kunnen zijn…

Soetewey maakt er een mooi, spannend verhaal van. Elk moment lijkt iemand anders de meest voor de hand liggende verdachte. Na Herman natuurlijk, want die heeft de wens uitgesproken. Deze filering van de vrienden-club, die uiteraard ook meteen het einde ervan betekent, beschrijft hij nauwgezet. Dat de hoofdpersoon Paul daar ook een rol in speelt, onthult Soetewey gaandeweg. Net zoals hij duidelijk maakt dat gedane zaken geen keer nemen, al is het nog zo lang geleden. Al met al spannend geschreven en geplot, al is het einde niet echt verrassend. Mooie titel was ook ‘Wraak’ geweest.