Mark Boode (1967) is een gedreven schrijver, theatermaker en docent op een middelbare school. Naast verhalen schrijft Boode theaterstukken en columns en interviews. Over het algemeen zijn mensen, met al hun ondoorgrondelijke gedachtekronkels en bizarre beweegredenen, het onderwerp van zijn voorstellingen en verhalen. De afgelopen jaren specialiseerde hij zich in het schrijven van muziektheater en fictie. Volgens Boode maakt elk nieuw onderwerp zijn wereld groter! ‘Vogelkinderen’ is zijn avontuurlijke young adult roman uit een groene toekomst.

In ‘Vogelkinderen’ is de wereld van Aqila en Dayo groen en vreedzaam. De dieren hebben een stem en het geluk staat voorop. Er zijn twee groepen in Amalur, namelijk die van de Vogelkinderen en de Oudmensen. De nieuwe mensen hebben vleugels, ze kunnen vliegen en met de dieren praten. Aqila is een vogelmeisje, haar moeder Nyima is de hoogste bestuurder. Haar vader heeft ze nooit gekend. Dayo is een oudmens, een gewone jongen zonder vleugels. Dayo is gek op Aqila maar weet dat zij hem nooit zal kiezen. Aqila wil net als haar moeder een Kuna, bestuurster, worden en dat kan niet als je met een mensenjongen bent. Als Aqila’s moeder ineens verdwijnt breekt er een opstand uit. Dayo en Aqila slaan de handen ineen en gaan samen op pad om Aqila’s moeder te zoeken. Kunnen ze hun perfecte wereld redden van de ondergang?

‘Vogelkinderen’ speelt zich af in de toekomst, 2143. Aqila en Dayo wonen in een vreedzame wereld, maar als de moeder van Aqila, de hoogste Kuna, ineens verdwijnt keert het tij. Een groep kinderen zijn het niet eens met de regels dat oudmensen ‘monddood’ zijn en niet mee mogen beslissen, er volgt een opstand. ‘Vogelkinderen’ is een ongelooflijk mooi verhaal met een diepe betekenis. Boode heeft in zijn boek het thema klimaat centraal gezet.

‘De rijke landen van nu kapten zoveel bomen en verstookten zoveel brandstof, dat de aarde elke dag warmer werd. Het ijs op de wereld smolt en de zeeën stroomden over, landen werden woestijnen of verdwenen, en de mensen maakten ruzie met elkaar. De wereld was bezig ten onder te gaan. Gelukkig waren er wetenschappers die ontdekten dat ze het leven aan konden passen. Zij maakten per ongeluk en een beetje expres mensen die konden vliegen, de vogelkinderen. Deze vogelkinderen zagen al snel dat de wereld een enorme puinhoop was en dat er iets moest veranderen. Vogelkinderen konden praten met de dieren en de planten, ze deelden de hele wereld eerlijk met alles en iedereen en zo werd de wereld weer leefbaar.’

Een mooi uitgangspunt om diep over na te denken. Boode vertelt zijn verhaal uit meerdere perspectieven. Hij gebruikt verschillende schrijfstijlen, groot en klein, en diverse tekeningetjes om zijn verhaal duidelijk te maken. Het is even wennen, maar daarna leest het boek vlot en houd je in zijn greep. De omgeving wordt filmisch beschreven, je waant je in Amalur tussen de mensen en dieren en gaat in gedachten mee op reis met Aqila en Dayo. Voorin het boek vinden we een kaart van Amaldur en achterin een reisgids die het één en ander verduidelijkt.
‘Vogelkinderen’ is een mooi fantasierijk young adult verhaal met een vleugje romantiek dat menigeen zal aanspreken. Niet alleen de jeugd, maar ook de volwassenen zullen enorm van dit boek gaan genieten.

Mark Boode heeft met Vogelkinderen een enorm fijn boek geschreven, in eerste instantie voor de young adult maar de onderwerpen die aan de orde komen zullen zeker ook volwassenen aanspreken. Als je houdt van de boeken van Thea Beckman en Animal farm van Georg Orwell dan houd je zeker van dit boek. Ik had de eer om dit vooruit te lezen en ik heb er van genoten.

Het boek speelt zich af in de toekomst in een wereld die bestuurd wordt door vogelkinderen. Mensachtigen maar met vleugels. Ze zijn vredelievend, zuinig op de natuur en kunnen communiceren met dieren. Naast de vogelkinderen leven de oudmensen, je kunt je voorstellen dat dit de mensen van nu zijn. De vogelkinderen hebben het voor het zeggen want de oudmensen hebben niet goed voor de aarde gezorgd. en zijn uit op oorlog.  De klimaatproblemen, de duurzaamheid, het milieu en andere problemen die nu onze aandacht vragen spelen een belangrijke rol in het verhaal. Omdat de oudmensen hier niet goed mee omgegaan zijn kunnen ze het land Amalur niet besturen. Dat doen de kuna, letterlijk de verbinders. Kuna behoren tot de vogelkinderen.

Vogelkinderen en oudmensen leven naast elkaar, ze gaan samen naar school en ze werken samen maar ze leven verder gescheiden.

De wereld lijkt op een idylle, bijna sprookjesachtig. Maar net als in sprookjes is er altijd wel een boze heks of een nare trol.

Dayo is een mensenjongen en hij is verliefd op Aqila een vogelmeisje. Aqila is ook verliefd maar ze weet dat dit niet kan. Oudmensen en vogelkinderen hebben geen relaties met elkaar en voor Aqila al helemaal niet want zij wil kuna worden. Aqila heeft haar vader nooit gekend en haar moeder weigert te vertellen wie hij is.

Er ontstaat onrust in het anders zo vreedzame Amalur als de moeder van Aqila verdwijnt. Ze is de hoogste kuna en ze stond op het punt om een aantal oudmensen meer macht te geven. Dit is de vonk die overslaat op ontevreden vogelkinderen en oudmensen. Onder leiding van Nulan, de vriend van Dayo breekt er een opstand los.

Ze gaan in grote getale op zoek naar de hoogste kuna en schuwen geweld niet.

Dayo gaat samen met Aqila op zoek naar haar moeder en ze weten zich gesteund door de dieren.

Op het eind komt het tot een aantal ontknopingen en nu blijkt dat het toch moeilijker is om vreedzaam naast elkaar te leven en dat iedereen een donkere kant in zich heeft, welke al dan niet naar voren komt. Het wordt tijd dat een aantal mensen zich moet verantwoorden voor het hoogste gerecht.

Dit boek is door Mark Boode met veel oog voor detail geschreven. In het boek worden gedachten in een ander lettertype geschreven, er zijn kleine tekeningetjes gemaakt wat het een speels karakter geeft. Sommige scenes zijn grappig om te lezen.

Maar de boodschap mag duidelijk zijn, het gaat niet goed met onze aarde. Het klimaat baart ons zorgen, de kloof tussen arm en rijk, de natuur en de dieren verdienen aandacht.

Dit allemaal verpakt in een boek met een zeer mooie cover en qua layout een compliment waard.

Daarnaast is er een reisgids van het land Amalur opgenomen en er is een site te bezoeken. Dit maakt het een zeer compleet boek waarvoor Mark Boode alle credits voor verdient.